Vol verwachting
Al vele jaren, op de 2e dinsdag na Sint Maarten (behalve als het dan pinkster is, want dan is het een week eerder), word ik 's avonds vlak na het eten gebeld. Sinterklaas!! Ondanks onze enorme leeftijdsverschil durf ik, zonder eigenwijs over te komen, te zeggen dat Sinterklaas en ik toch wel hele goede bekenden van elkaar zijn. Ons Sanne, Bram en Yde zijn vaak getuigen geweest van deze vermakelijke gesprekken. En echt, ze hadden de mondjes en oogjes wagenwijd open en de oren stonden dan op luisterstokjes. De belangstellende Sint vroeg altijd hoe het met de kinderen ging en wanneer en hoe laat hij in ‘Ons Huis’ werd verwacht Als het telefoongesprek dan afgelopen was, begon het stamelen… Was dat echt… Sinterklaas, haity? Ja ja, echt waar, hait was dan voor minstens een uur ook een held. Dinsdag was het dus weer zover. De sint belde en zei dat ook dit jaar weer op twee zaterdagen Zwarte Pieten naar ‘De Waaie’ komen. Yes yes! Maar lieve Sinterklaas, ik wil niet discriminerend overkomen, maar toch niet van die neppe roetPietjes? De Sint begon te schateren en riep dat kan toch helemaal niet Paul. Dan zien de kind'ren toch gelijk wie die Zwarte Pieten zijn. Ja, daar had de Sint wel een punt. Neen, alleen de aller aller aller mooiste liefste leukste pikzwarte Zwarte Pieten komen bij ons. Met van dat leuke pikzwarte kroeshaar en met die echte gouden oorbellen en die héle mooie rode lippen. En die felgekleurde mooie kleding. En met een hele zak zoete snoepgoed. Echte Zwarte Pieten met een schaterlach. Prachtig prachtig prachtig wat een feest. En met een roe Sinterklaasje? Neen, geen roe Paultje. Dank u Sinterklaasje.
Malle Pietje
Rij ik zaterdag de woonboulevard op en loop ik bij Malle Pietje naar binnen. Met de vraag of ik even een kastje kan gebruiken voor het "Sprookje" antwoordt Roeltje: "Altyd klaar jong, soek maar even een út en dan help ik dy soa wel even met 't inladen.” Kijk zo gaat dat daar. Rondkijkend verbaas ik mij erover hoeveel mensen er eigenlijk in zo'n antiekwinkel passen. Ik hoor een vrouw vragen hoeveel een schilderij moet kosten en je hoort Malle Pietje zeggen: “Pomdepom, éh doen maar 'n tientsy dan kinne wij der ok gyn lije om krije.” Prachtig is dat. De koopster blij en de verkoper blij. Vanzelfsprekend even later een bakkie koffie en komt er een man bij de tafel staan. Wat een peper en zout stelletje in de aanbieding kost? "Pomdepom, éh… ik sêg een keer fijf euro, maar dan motte je 't nou metnimme, want 't is roversgoed.” Tja, gastvrijheid, humor en handel, een prachtige combinatie.
Sterrekike
Afgelopen week waren Agatha en ik in Twente om te "sterrekike" Op één van de donkerste plaatsen van Nederland kun je daar namelijk naast een planetarium overnachten in een sterrekikershut. Leuk, Wij doen dat natuurlijk. Je ligt dan 's nachts krap met z'n tweeën tegen elkaar aan en je kan dan boven je door een groot raam naar buiten kijken. Mmmm… je kan het dan over een steelpan hebben of over een maan of over je grote beer. Dat kan ja, want zien werd in ieder geval niks. Tjongejonge, er hing namelijk een kilometersdik wolkendek boven de hut. Mmmmmm... dus ik improviseren… Hé Agatha, als we nou eens niet gingen sterrekike, maar 's even gingen brommerkike? Uuh wat..? Lekker slapen Paul, lekker slapen Agaath.
