Snoepcommissie (2)
De column van vorige week staat er nog maar net op of ik krijg al een reactie van Tjepco Vrieswijk. Hij deelt mij mede dat de beide ex-snoepcommissieleden al een bos bloemen hadden ontvangen. Klasse gedaan, Tjepco.
Kalkwagen
Donderdagochtend besluit ik een flink stuk te gaan wandelen. Op het spoorlijnpad ontwaar ik in ‘De Waaie’ een lonesome cowboy. Jelke zet de lijnen op het C-veld. Ik ga naar hem toe, maar zodra ik bij hem ben, scheidt de kalkwagen er spontaan mee uit. Dat heb ik weer. Ik heb dat ding nog niet eens aangeraakt! Na wat gedraai aan wat kranen doet de wagen het na een kwartier uiteindelijk weer. Ik wist niet dat er zoveel kranen in een kalkwagen zitten. Trouwens, de kalkwagen is onderhand tien jaar en begint meer kuren te vertonen, krijg ik te horen. Ik voel dat er een nieuwe kalkwagen aan zit te komen…
Bal
Na een bekertje koffie in de kantine vervolg ik vrolijk mijn wandeling. Ik groet Gerald van der Boon. In de K. van Zandbergenstraat ontwaar ik een klein doeltje en tegen een hek ligt een bal er verweesd uit. Nee maar! Dat is een bal van de ‘Pupil van de Week’! Ik lees de naam van Jort Kuiphof op één van die vlakjes. Maar een bal wordt gebruikt om te voetballen en dat gebeurt overduidelijk met deze bal. Dus dan weet ik dat de bal goed terecht is gekomen. Een hele geruststelling.
Nergens bang voor
Nog immer goed geluimd kom ik even verderop een maaltijdbezorger tegen en die heeft een vlagje van SC Heerenveen aan zijn spiegel in zijn auto hangen. Gewoon binnenspiegel, Jan… O ja. Ik zeg tegen hem dat hij wel durft nu hij zich in een Cambuurgebied bevindt. “Ik bin nergens bang foor”, reageert hij zonder angst. Kijk, dat is de spirit.
Uit elkaar
Zaterdagochtend in ‘De Waaie’ hoor ik twee jongens van een jaar of zeven of acht tegen elkaar praten, “Als wij weer ruzie krijgen, dan gaan we uit elkaar. Ok?” De ander is het er helemaal mee eens: “Ok.” Ik barst in lachen uit. Dat komt op dat moment ongelukkig uit, want nu denkt de onbekende vrouw die ik tegenkom dat ik haar uitlach en onzeker kijkt ze naar haar kleren. Lachend zeg ik dat ik niet om haar lach.
Chauvinistisch
Tegen de mensen die denken dat ik een hekel aan kaatsen heb, moet ik meedelen dat dit pertinent niet waar. Dit noem ik even omdat dit mij door verschillende personen wel eens is verweten. Toegegeven: ik ben voetbalman en geen kaatsman, maar dat betekent niet dat ik een hekel aan kaatsen heb. Welnee. Maar het is wel zo dat ik geen groot kaatsliefhebber ben. Dat is iets anders. Ik ben een chauvinistisch kaatstoeschouwer, zo noem ik het. Kaatspartijen waarbij geen dorpelingen betrokken zijn, boeien mij niet zo. Voor het hoofdklassekaatsen zaterdag in St.-Anna heb ik dan ook niet zoveel belangstelling; behalve voor Pieter Jan Plat natuurlijk.
Witte shirts
Vrouwen 1 speelt een puike wedstrijd, vind ik. Men speelt een stuk beter dan een paar weken terug en wint met 3-1. Wel wordt het zo langzamerhand tijd om de witte shirts te vervangen door de officiële shirts van onze club. Zo warm was het zaterdag nu ook weer niet…
Afgelast
Het leek erop dat St.-Anna 1, na het record van vorige week, wederom een record in de boeken zou zetten. Ja, ‘leek’ en ‘zou’ geven al aan dat dit record er niet is gekomen. Voor het eerst vier officiële thuiswedstrijden achter elkaar, zo was de bedoeling. Door trieste omstandigheden bij vv Akkrum wordt de bekerwedstrijd echter afgelast. Namens de club veel sterkte toegewenst aan de familie en de club.
Tot de volgende week.
