1000ste
Ik heb het al eens eerder in een column genoemd dat er nog een paar volgers nodig zijn om op twitter 1000 personen te hebben die onze club op twitter volgen.
Toevallig appte Ronald Riemersma mij vorige week zondag hier nog over. “Nog één, Jan.” Klopt. Ik houd het ook in de gaten. Maar het bericht van Ronald doet wonderen, want maandagochtend meldt prompt de 1000 volger zich aan. En de 1000ste volger is…. vv Dronrijp. Ik wens jullie club welkom bij onze club.
Lockdown
Ik was er al bang voor, maar dinsdagavond wordt het bewaarheid: de amateurvoetbalsport wordt in z’n geheel stilgelegd. Je kunt er van alles van vinden, maar je hebt er toch niet veel aan. Wij dienen ons erbij neer te leggen. In ieder geval vier weken geen amateurvoetbal. In ieder geval, schrijf ik… Dit betekent dat ik er inderdaad allesbehalve zeker van ben of wij daarna de draad daadwerkelijk weer kunnen oppakken of dat er tot aan het einde van het jaar niet meer gevoetbald wordt… Maar goed: het waren een paar mooie maanden… De maanden die wij even in ‘vrijheid’ mochten leven tussen de eerste (intelligente) en tweede (gedeeltelijke) lockdown. Die nemen ze niet meer van ons af. Iedereen heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke periode. Ook deze tijd zullen we doorstaan!
Jongetjesdiscussie
Donderdagmiddag zijn er tot mijn vreugde drie jongetjes op straat aan het voetballen. Het gaat er fanatiek aan toe. Mooi! Als ik er voor de tweede keer langs wandel zijn ze in een jongetjesdiscussie belandt. De één zegt: “Ik bin de beste fan ôns tiim.” Een ander berust zich daarin, want hij zegt: “En dan kom ik.” Ik wacht even af, want hoe goed zou het derde jongetje zijn? Die zegt: “En ik bin de beste fan myn tiim.” Aan zelfvertrouwen geen gebrek.
Mondkapje
Donderdag doe ik voor het eerst een mondkapje voor in een openbare ruimte. Dat is in de supermarkt. In eerste instantie denk je dat iedereen naar jou kijkt omdat je een mondkapje voor hebt, maar al snel overheerst de opluchting, want niemand let daarop. Logisch ook, want iedereen die in de winkel is, draagt er één. Dus ik ben er snel doorheen. Wat voor kapje ik voor had? Die van de taalcampagne van gemeente Waddenhoek natuurlijk: #mooidynaigentaal.
In de rust
Nu alles platligt, heeft het voor mij natuurlijk ook geen enkele zin om de komende weken met een column te komen. Ik meld mij uiteraard weer zodra er weer gevoetbald mag worden.
Tot een volgende keer.
