Geen zaalvoetbal
Ook de zaalschoenen raken dit jaar de zaalvloer van de sporthal niet aan. Eerder werd er al op de site aangekondigd dat het jeugdtoernooi van Noordwest Friesland niet doorgaat, maar ook, voor je gevoel althans, eeuwenoude jeugdzaalvoetbaltoernooien op de twee laatste dagen van het jaar zijn er dit jaar niet. Sinds 1985 organiseert de asfaltcommissie onder leiding van Coos van Kooten (die er iedere editie als organisator bij is geweest!) dit toernooi en dit is de eerste keer dat de deur van de sporthal op slot blijft. Hetzelfde geldt voor het zaalvoetbaltoernooi voor de senioren. Traditioneel op de laatste zondag van het jaar. Dit seizoen zou het toernooi voor de 24ste keer plaatsvinden. Zou, ja… Heel graag waren wij aangeschoven in de kantine bij de nieuwe beheerders Roelof en Ageeth van der Veen. Gezelligheid was bij voorbaat al gegarandeerd.
Groepje
Traditie is ook het bijeenkomen van een groepje mannen op Oudejaarsdag in de kantine van de sporthal. Een aantal zit dan een paar uurtjes gezellig bij elkaar aan de bar. Dit jaar treft de columnist geen mannen als Johan van der Bent, Jelle Posthumus, Gerrit Kuiken en Garmt Elings.
Geen Nieuwjaarsreceptie
Sinds 1982 organiseert het bestuur de Nieuwjaarsreceptie. Dit seizoen zou de 40ste editie plaatsvinden… Deze mijlpaal kon mooi feestelijk gecombineerd worden met het begin van het jubileumjaar. Maar helaas… Deze keer op de eerste dag van het nieuwe jaar geen overvolle kantine. Niet elkaar een gelukkig en gezond Nieuwjaar toewensen en geen optreden van ‘de klaine Bildtse Kemedy’. Wel zal er op 1 januari 2021 om 17.00 uur op de sociale kanalen een filmpje verschijnen met daarin de toespraken van de voorzitters en een korte sketch van de cabaretgroep.
Gewoon moet weer gewoon worden
Niets dus… Niets en nog eens niets… Dit jaar is niets geworden. Zo mag je het wel stellen. Wat een uiterst vervelende periode. Maar we komen er zeker weten uit. Misschien duurt het nog een tijdje, maar op den duur kunnen we met z’n allen weer bij elkaar zijn. Daarvan ben ik overtuigd. Elkaar de hand schudden, elkaar omhelzen, elkaar knuffelen, elkaar gekscherend stompen, letterlijk een schouderklopje geven en ga zo maar door. Wat eens zo gewoon was, moet dan weer gewoon gaan worden. Dat zal eerst wennen zijn. Dingen die gewoon waren, moeten weer gewoon worden volgend jaar.
De zoete inval (1)
Bijvoorbeeld de vrijdagavond in de kantine. Nu slechts mijmeringen, maar voor de crisis zo vanzelfsprekend. Als je vrijdagavond de kantine betreedt eerst kijken waar de mannen staan; meestal bij de lage bar. De week wordt doorgenomen. Ronald zet de muziek aan. Blijft even achter de bar om de eerste bestelling in te schenken. Rudy komt handenwrijvend binnen. Hij heeft zin in een gezellige avond met zijn kompanen. Jordy die iedere week langs de columnist loopt en steevast vraagt: “Is d’r nag foetbâlnijs, Jan?” Of ik ben hem voor met die vraag. Paul komt binnen en zegt dan: “Nou, fort dan, eentsy.”
De zoete inval (2)
Robert is even weg en maakt een praatje met de kledingcommissie. Eenmaal terug zoekt hij naar zijn glas tussen het inmiddels aangelegde bos met glazen. Ah, gevonden. Kijk, daar komt Marten aan. Samen met de columnist al vanaf 1986 vaste klant op vrijdagavond. “Present!” is zijn gebruikelijke begroeting. Hans geeft aan dat hij naar huis gaat en doet zijn jas aan, maar het duurt toch nog even voordat hij huiswaarts keert omdat hij in een amicaal gesprek is verwikkeld.
De zoete inval (3)
Germ luistert aandachtig naar wat iedereen te vertellen heeft. Hij lacht regelmatig op zijn aanstekelijke manier. Daar komt Bennie met zijn bekende glimlach en trekt meteen zijn eigen conclusie: “D’r kin nag wel even een bij.” Alsof het gerepeteerd is, kijken de schavuiten tegelijk naar de tussenstand van het vocht in hun glas.
De zoete inval (4)
De jeu-de-boulers dragen inmiddels een schaal met bitterballen richting hun vaste verblijfplaats in de kantine. De statushouders lijken er een wedstrijd van te maken. Natuurlijk zijn ze ook niet te beroerd om een aantal ballen uit te delen aan anderen. Arnold heeft net deze grote schaal kunnen ontwijken bij binnenkomst, overziet de situatie en begint meteen te tellen. Het nog maar kwalijk aangeroerde schavuitenwater van Bennie krijgt weldra gezelschap van een nog versere editie. Frank komt net op dat moment de kantine binnen en ziet de columnist met in iedere hand een glas bier staan en uiteraard volgt er een snedige uitspraak: “Och heden, bist benaud datstou te min krijst.”
De zoete inval (5)
Ah, het volume gaat omhoog. Teken dat Abba er aankomt. Niet zo moeilijk te raden, want Alie en Simone zijn kantinevrijwilligers van dienst. En stiekem vinden wij Abba allemaal wel leuk… Soort van guilty pleasure. Ook Dirk, die van steviger muziek houdt, en zijn grote kameraad Willem, die beiden wat afgezonderd aan de bar zitten, tikken onbewust hun voet melodieus tegen de bar. Zij vermaken zich overduidelijk.
De zoete inval (6)
Okke gaat, maar de spelers van de eerste en tweede selectie beginnen pas. Bladen vol consumpties verdwijnen richting de tafels. Ook het derde elftal etaleert dat zij nimmer de derde helft verleren. Kijk, Paulus komt binnen en heeft zichtbaar al pret wat er gaat komen en voorziet een kostelijke avond. Hij vraagt of wij er nog één bij moeten hebben en dan is er altijd wel iemand die vraagt of de paus katholiek is. Nog tijdens het bestellen volgt de eerste anekdote van Paulus.
Ongewoontes
En zo, beste mensen, kunnen we nog wel even doorgaan. Ook wat betreft zaterdag- en zondagmiddag. Allemaal vaste gewoontes, maar op dit moment zijn het ongewoontes. En dat laatste woord is niet eens een bestaand woord! Maar eens… Maar eens komt ‘toen was geluk heel gewoon’ terug.
Prettige feestdagen toegewenst en een gelukkig, gezond en coronavrij 2021!
