BP stopt
Als één van de vaste columnisten in ‘de Bildtse Post’ (BP) bereikte mij dinsdagavond al het bericht dat deze krant ophoudt te bestaan. Daar schrok ik behoorlijk van. Dat ik mij een leven zonder de BP niet kan voorstellen, is weliswaar te overdreven gesteld, want er zijn belangrijker dingen in het leven, maar ik vind het wel zeer en zeer jammer dat deze krant stopt. De BP is bovendien hèt bindmiddel op het Bildt en het Bildts. Ik ga de krant straks ontzettend missen.
Kerkkaart vol
Aangezien ik niet gelovig opgevoed ben, is het voorwaar opmerkelijk dat ik na woensdag in alle kerken van ons dorp ben geweest. Ik stemde woensdag in ‘De Skúl’ daar waar doorgaans alle katholieken uit de wijde omgeving bijeenkomen. Deze kerk was nog de enige die ik moest afvinken. Daarmee is mijn stempelkaart vol, maar ik hoef geen kruisje, hoor…
Stemmen
Nooit heb ik onder stoelen of banken gestoken dat ik vanaf het moment dat ik mocht stemmen altijd op de PvdA heb gestemd. Ik kom uit een rood nest. Maar ik heb wel moeite met die Lilianne Ploumen, hoor. Zij heeft een uitstraling als een versleten tuinslag in een verlaten garage. Maandagavond was ze weer op de televisie. Zij kan er ook niets aan doen, hoor, dat ze zo praat, want ze is in het zuiden geboren en getogen, maar ik krijg altijd de koude rillingen van dat Limburgse. Dat irritante accent helpt haar niet bepaald om stemmen te winnen. In tegendeel. Zij mist hierdoor overtuigingskracht. Ik ga dus ook niet op haar stemmen, maar op een andere kandidaat. Ploumen als lijsttrekker wordt he-le-maal niets. Als zij woensdag een zetel winst behaalt ten opzichte van vier jaar geleden, dan eet ik een pond spruitjes op. “Maar spruitjes vind je toch zo lekker?” Sssstttt!
Stembureau Nij Altoenae
Zelf zat ik vanaf 14.00 uur op een stembureau het in dorpscentrum ‘De Utwyk’ in Nij Altoenae. Eigenlijk is het zeer opmerkelijk dat er nog steeds mensen zijn die al heel lang in ons dorp wonen, maar die ik niet ken, laat staan ooit van mijn leven gezien heb. Dat overkwam mij woensdagmiddag toen ik kennismaakte met een collega-stembureaulid. Eerst dacht ik nog dat dit Johan Wijbenga was, want daar leek hij sprekend op. Johan is een leeftijdsgenoot van mij die geweldig kon voetballen. Grillig, soms ongrijpbaar, maar een mentaliteit van lik-me-vestje. Want wat deed hij toen hij van de jeugd naar de senioren overging? Hij besloot in Zaterdag 3 te gaan spelen in plaats van het eerste waarin hij met zijn talent behoorde te spelen.
Zoek
Nu ik toch bezig ben: ik moet nog even een verhaal vertellen, maar dan over Jelle, de broer van Johan. In de tachtiger jaren speelde Jelle in de A-junioren. Op een gegeven moment roept de trainer: “Jelle, warmlopen”, waarna hij naar Jelle wilde kijken. Maar die was nergens te bekennen. Iedereen de dug-out uit om hem te zoeken en al snel had men hem gevonden: hij lag achter de dug-out te slapen.
Vaker tegenkomen
Maar dat stembureaulid was dus niet een Wijbenga. Hoe dan ook: op hetzelfde moment van kennismaken, dan weet je het al: die ga ik nu vast vaker tegenkomen en wellicht al heel snel. Herkennen jullie dergelijke situaties? En verhip: wie neemt op de digitale bijeenkomst op donderdagavond van Plaatselijk Belang over het plantsoen het woord? Juist dezelfde persoon…
Coronakilo’s
Wat mij ook trouwens opviel op het stembureau was dat veel mensen, man en vrouw, in het algemeen nogal wat coronakilo’s met zich meezeulden. Veel overgewicht. Er zaten in ieder geval niet veel mensen tussen met bilgen as plisyhonnen. Is dit illustrerend voor de mensheid in deze coronatijd? Ik ga ervan uit van wel. Het zal zich heus niet alleen beperken tot Nij Altoenae en omgeving.
Voetbalzaken op het stembureau
Op een stembureau gaat het regelen van voetbalzaken blijkbaar gewoon door. Als Jantine Boterhoek langskomt om te stemmen, schiet mij ineens iets te binnen: of wij de bands voor het afgelaste jubileum al afgezegd hebben. Wij spreken af dat Jantine de bands gaat annuleren. Dit kan allemaal op het stembureau…
Mentaliteit
Verder kom ik voor het eerst sinds lange tijd Marco ten Hoeve tegen. Wij praten even bij. Voor Marco geldt hetzelfde als Johan: een zeer talentvolle voetballer, die erop los scoorde behalve op het gebied van mentaliteit. Hij had jarenlang in het eerste kunnen spelen en hoog kunnen eindigen op de eeuwige topscorerslijst, maar, zoals gezegd, zat zijn gebrek aan de nodige mentaliteit hem in de weg.
Bingo
Een paar weken terug kondigde ik al aan dat de activiteitencommissie bezig is met het organiseren van een activiteit voor volwassenen. En woensdag komt op de sociale kanalen te staan dat er een Bingo komt op 10 april a.s. Dat belooft grote gezelligheid. De aanvangstijd is trouwens 16.00 uur omdat er dan ook kinderen mee kunnen doen, terwijl de prijzen meteen worden langsgebracht. En met de huidige avondklok kan dat niet ’s avonds.
Dansende koeien
De wereld van tegenwoordig wil ik hiervan niet de schuld geven, maar wel een aantal mensen die het voorrecht hebben om erop te wonen. Soms begrijp ik mensen totaal niet. Moet je horen: er zijn mensen die speciaal naar een weiland reizen om te kijken hoe de koeien de eerste (lente)dag buiten beleven. Dus dat de koeien welig springen, dartelen en wat dies meer zijn. Werkelijk waar. “Zeg, heb jij ook plannen vanmiddag? Anders kom ik even bij jou langs.” De ander: “Nee, jong, ben verhinderd. Ik ga naar boer Willems. Daar worden de koeien voor het eerst dit jaar losgelaten in de wei.” De één weer: “Wauw! Dat is waar ook! Mag ik mee?”
Oefenwedstrijd
Voor het eerst sinds lange tijd vond er op zaterdag een oefenwedstrijd plaats. Wel met enige aanpassingen vanwege de huidige coronamaatregelen, maar er kon geoefend worden tussen St.-Anna 2 en JO19.
Toch spruitjes
Natuurlijk heeft Ploumen er geen extra zetel uit weten te slepen. Desondanks heb ik zondag heerlijk gesmuld van de spruitjes.
Tot de volgende week.
