Surrogaatbingo
Toch kregen we afgelopen week best wel veel positieve reacties binnen over onze online bingo. Vooraf was ik best wel wat sceptisch geweest, want hoe leuk is het eigenlijk om voor je laptop te zitten en dan thuis een bingo te doen. Tja, en dan ook nog het technische gedeelte... Hoe moeten de digibeten van de activiteitencommissie dit op poten zetten? Gelukkig waren Joram en Petra daar in één keer. Joram en Petra? Já Joram en Petra, de zwager en zus van Sandra Wadman. O die Joram en Petra!
Wonen die dan nu ook in St.-Anna?
Ja, die wonen ook in St.-Anna
Lopen die dan elke morgen om zeven uur door het dorp? Ja, dan ken ik ze wel, nee zegt me niks.... Zij pakten het online gedeelte op en ik kan je als leek vertellen: grote complimenten. Sandra zat als een Eva Jinek precies op de goede plaats om het spelletje in goede banen te leiden.
Tjamme, Moike en Ben brachten live de prijzen bij de winnaars thuis. En mocht je denken, hé die Ben krijgt nu toch wel echt een vierkant hoofd, dan kan ik je verzekeren, dat lag NIET aan de live verbinding. Gêrm zat als een echte Adje Visser de verzoeknummers met een lach en een traan af te spelen en zo bleef het "Rad van fortuin" voor Margot en ikke over. Ouderwetse puinhoop dus, maar dat maakt het ook wel leuk. Omdat ik, voordat ik de vraag stelde, steeds door opdringerige fans werd opgebeld, werd ik ook bekend bij de KPN. Zaterdagavond kreeg ik namelijk bericht dat mijn voicemail vol zat. Waarom? Daarom.... Er waren in 90 minuten 157 voicemailberichten ingesproken. O ja, leuk is ook nog te vertellen dat er voor ongeveer € 1400 aan prijzen zijn verbingoot en dat de twee fietsen naar Nellie Hoekstra en Petra v.d. Vlis zijn gegaan. Voor Petra kwam dat extra goed uit, want zo kon ze mooi de auto laten staan. Trouwens de "Tweehonderdeurocheque" van Tupelo was voor Fanja Stok en die kreeg ook nog gelijk een paar pizza's naar binnen geschoven. Ik zeg: wat een feest. Omdat we de pizzasmaak te pakken hebben, gaan we binnenkort ook nog een onlinekwis organiseren. Jippie! Met Joram en Petra erbij? Ja, met Joram en Petra erbij, dat dan weer wel. En die leuke reclamefilmpjes voor de bingo dan? Tja, dat was het werk van Tessa Siersema, ik zeg Tessa is een toppertje!
Saterdegoffen
Elke zaterdagmorgen ben ik even in en om de kantine om bij de jeugdactiviteiten aanwezig te zijn. Trainingen, partijtjes en wat al niet meer. Leuk...
Belde boer Pieter Meijer een paar weken geleden op met de vraag of ik ook even fluiten wilde omdat ze te weinig begeleiding hadden. Ook leuk...
Sta je daar 's morgens om negen uur, stervenskoud en een stuk harde wind om de kop, brrrrr... Stomme Pieter... Niet leuk, denk je dan. Eigenlijk heb je dan ook helemaal geen functie, omdat als je je niet met het spel bemoeit die jongens gewoon lekker aan het voetballen zijn. Ik droomde dan ook even weg in mijn sjaal en ik zag op het veld precies dezelfde spelertjes als toen ik die leeftijd had. Een glimlach verscheen dan ook op mijn gezicht toen ik dat jongentje hoorde met zijn veel te grote mond zonder voetbalkwaliteiten. En dat jongentje dat gedurende de hele morgen niet zijn handjes uit zijn trainingsjasje heeft gehaald. Of dat meisje dat echt inzicht in het voetbal heeft zonder dat ze het zelf weet. En dan dat jongetje dat geweldig zijn best deed, maar elke keer als de bal bij hem in de buurt kwam, maakte dat hij wegkwam. Prachtig, voetbal verandert niet, alleen de namen. Alleen de namen? Dat zelfs niet eens. Eén keer moest ik echt even ingrijpen en fluiten en dat was voor zo'n jongetje die ervoor zorgt dat zijn tegenstander hem nooit passeert en mocht dat dan wel gebeuren hem dan gepassioneerd laat struikelen. Vroeger heette die jongetjes van Wijngaarden, nu nog steeds, prachtig!
Zeskamp
Paaszaterdag werd er een zeskamp voor alle jeugd georganiseerd. 's Morgens om zeven uur was de bouwploeg al aanwezig en ja ondanks een mager zonnetje was het toen ook brrrr... Om negen uur waren de jongsten al present en ook die moesten over de grote hindernisbaan. Prachtig gezicht! Maar ja, thuis waren de voetbalschoenentjes al aangedaan en die moesten toen weer uit. En ja hoor, na tien minuten moesten die verrekte dingen ook weer aan. Gelukkig hadden pake en mem Herder zich als vrijwilliger aangemeld en zo mochten die, ondanks de koude handen, hun veterdiploma 80× in praktijk brengen. Wel weer een prachtige dag trouwens.
