The image of me – Jim Reeves (1964)
Ter ziele
Op maandagmiddag komt er een mail in mijn mailbox dat, hoewel enigszins verwacht, toch nog rauw op het beeldscherm valt. Natuurlijk, het zit er wel aan te komen, maar de mail dat er een vergadering komt om de supportersvereniging op te heffen komt toch nog vrij snel. Het bestuur was nog bezig om te kijken of dit voorkomen zou kunnen worden. Nu hoeft dat dus niet meer. Dit betekent dat ‘De 12de Man’ na 22 jaar ter ziele gaat. Jammer, maar het is niet anders. Als er geen potentiële nieuwe bestuursleden kunnen worden gevonden, dan houdt het op.
Nieuwe kleding
Maandagavond is de maandelijkse bestuursvergadering. Begrijp me goed: er wordt op deze avond veel punten besproken, maar we zijn in een recordtempo klaar. Wij beginnen om 19.30 uur en om 21.30 uur sluit Ronald Riemersma de vergadering. Komt dat even goed uit, want er is die avond een gast. Benny Stapensia, de voorzitter van de kledingcommissie, komt langs om ons bij te praten. Na dit seizoen moet er weer veel nieuwe kleding besteld worden en de stijl zal enigszins gemoderniseerd worden. Nee, wees maar gerust: het tenue blijft hetzelfde, maar alleen de vormgeving wordt enigszins aangepast. De welbespraakte Benny houdt een uiterst boeiend verhaal over de plannen. Het is allemaal zeer interessant. En Benny is aardig op de hoogte, want op iedere vraag weet hij het antwoord. Na afloop is iedereen het er over eens dat het allemaal goed draait in de commissie en dat het met het nieuwe tenue wel goed komt.
Clublogo
Ook het clublogo komt ter sprake. Willen wij een nieuw (lees: moderner) clublogo hebben, dan is het daar nu hét moment voor. Doen we het nu namelijk niet, tegelijk met de aanschaf van nieuwe kleding, dan moeten we vervolgens vijf jaar wachten. En zoals iedereen wel weet, is ons clublogo danig verouderd. En bovendien zijn er ook nog eens twee logo’s in omloop: een hele oude vanuit de tijd dat ik nog interesse had voor auto’s, maar dan voor dinky toys (kleine speelgoedautootjes voor de jeugdige lezers) en één die aan het begin van deze eeuw is ontstaan. Het kan toch niet dat er twee logo’s van onze club in omloop zijn? Dus twee punten: niet twee, maar één logo en het moet een modern logo worden. Benny heeft een aantal concepten meegebracht en wij zijn er in ieder geval snel uit welke twee potentiële nieuwe logo’s er, na de eerste schifting, overblijven. Beiden worden nu verder uitgewerkt en binnenkort kiest het bestuur het nieuwe logo.
St.-Annaparochie schrijf je zo
Er zijn mensen die verslaafd zijn aan roken, drank of games, maar er is ook een onschuldige verslaving: taalverslaafd. Maar is dat wel zo onschuldig? Want zeg nu zelf: verslaafd kan nooit positief zijn, toch? Welke kant wil je op, vriend? De kant op dat wij ons clubnaam en masse (= in grote hoeveelheden) nu voor eens en altijd goed gaan schrijven. Maar heel weinig leden schrijven onze clubnaam namelijk correct. Dat blijkt maar weer als de naamgeving ter sprake komt tijdens het bespreken van het nieuwe logo. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen wijze van spellen: St Anne, St. Anna, St. Anne en zo zijn er nog veel meer foute voorbeelden te noemen. Ik geef toe dat ik toch wel verslaafd ben aan taal. Iedere dag houd ik mij met taal bezig. En voetbal dan? Ook. Maar bij iedere tekst die ik voor mij krijg, kijk ik of er fouten in staan. Op de site corrigeer ik vaak de fouten. Dat zit er gewoon in. Dat is hetzelfde met de juiste spelling van onze clubnaam. Heel vaak moet ik de clubnaam in berichten of wedstrijdverslagen op de site corrigeren.
En nu komt het: onze clubnaam schrijf je als vv ‘St.-Annaparochie’ en dat is dus met punt en dan streepje, maar zonder spatie. En zo heet ons dorp trouwens ook. Verder is de verkorte versie van St.-Anna eveneens juist. Dus zo schrijf je te (zonder n) allen (met n) tijde (zonder n) onze clubnaam. Sommigen zijn onverbeterlijk. Regelmatig wijs ik deze personen er op hoe je foutloos St.-Anna schrijft, maar het blijft gewoon niet hangen. Geen interesse in de taal wellicht. Kan ik trouwens ook wel inkomen. Ik heb namelijk niet zoveel met cijfers. Maar het zou prachtig zijn als iedereen gehoor geeft aan mijn oproep om voortaan St.-Annaparochie te schrijven. Mijn dank zal in hoofdletters zijn.
Afgelast
Donderdagmiddag neem ik vrij, zodat ik bijtijds bij de wedstrijd van het eerste elftal tegen GAVC aanwezig kan zijn. Maar eerst keuren Johannes van der Woude en ik het hoofdveld. Het veld ligt er gelukkig al stukken beter bij in vergelijking met een paar weken geleden, maar er vanavond op voetballen komt nog te vroeg. Bovendien is de voorspelling dat er nog buien komen. En die komen er ook rond half vier.
Kapper
Samen met Johannes vertrek ik van het sportcomplex, maar midden in de Van Harenstraat neem ik afscheid van hem, want ik ga even naar de kapper. Ik neem mij voor om maar niet over voetbal te beginnen, al lijkt mij dat een kansloze missie, maar het streven is in ieder geval nobel. Kijken hoe lang het duurt voordat de bal weer door de kam en schaar gaat rollen. Ik doe de deur open en begroet Frans Germ Groen en de drie andere aanwezigen. Ik hang mijn jas op, ga zitten, pak de krant en… “Gaat ’t foetbâl fanavend ok deur?“ Welgeteld een halve minuut ben ik binnen en Frans Germ trapt al af. Ik deel hem mede dat de wedstrijd is afgelast.
VI
De wedstrijd is weliswaar afgelast, maar er ontstaat daarna een voetbalpraatprogramma aan de kapperstafel dat de vergelijking met Voetbal International glansrijs doorstaat. Met een beetje fantasie zie je in Frans Germ presentator Wilfred Genee. Toegegeven: ook vanwege de affiniteit die beide mannen met haar hebben. Meine de Jong ontpopt zich als René van der Gijp, terwijl de uitlatingen van een onbekende man aan tafel akelig veel gelijkenis vertoont met Johan Derksen. Nou, vooruit: laat ik dan maar de Jan Boskamp uithangen. Per slot van rekening heten wij beide Jan, nietwaar? Het blijkt maar weer dat je eindeloos over voetbal kunt lullen. Waar dan ook.
Klappen
Ik houd niet van clichés, maar ik ben toch genoodzaakt om met één op de proppen te komen: op dit moment zit het eerste elftal in de hoek waar de klappen vallen. Er wordt zondag ongelooflijk veel strijd geleverd en tot zeven minuten voor het einde staan de Bildtkers met 1-0, maar uiteindelijk is een verliespartij van 1-3 een feit. Een gelijkspel zou zeker verdiend zijn geweest. Vooral als je bedenkt dat er maar liefst elf spelers ontbreken vanwege blessures; de langdurig geblesseerden niet eens meegerekend. Door de vele blessures maakt de zestienjarige Etienne Kick zijn debuut als basisspeler in competitieverband en de B-junior doet dat zeer verdienstelijk. De wedstrijd biedt in ieder geval perspectief om de komende tijd punten te halen. Als je zoveel strijd weet te leveren en het maken van doelpunten gaat ook gemakkelijker, dan ben ik er van overtuigd dat de punten nog zeker gaan binnenkomen.
Tot de volgende week.
