Vrij
Voor mij zijn de ‘knytsydagen’ weer voorbij. Tenminste, dat dacht uw columnist. Na twee weken vakantie zit hij maandag al vroeg op zijn werk achter het bureau. Totdat zijn directe collega ook al vroeg binnenkomt. Hij denkt dat ik nog een dag vrij ben. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen. Omdat ik die middag toch naar de tandarts moet, besluit ik om dan nog maar een vrije dag te nemen en met de voetballerij bezig te gaan. Ik heb nog wel het één en ander te doen. Ik waan me Bo Duke, duik via mijn autoruit de auto in en scheur huiswaarts. De enige tegenvaller is dat Daisy niet naast mij zit.
Jaarvergadering
’s Avonds is de jaarvergadering. Het wordt een rustige vergadering. Het bestuur doet het blijkbaar goed. Ook de contributieverhoging kan de goedkeuring van de aanwezige leden wegdragen. Piet J. Keizer wordt onder applaus van alle aanwezigen benoemd tot erelid.
Steekwagen (1)
Jongens, waar is de steekwagen van de kantine? Nee, niet steekwaPen, maar de steekwagen. Die is al een aantal maanden spoorloos. In plaats van het programma ‘Spoorloos’ schakelen we echter ‘Opsporing Verzocht’ in: “Graag uw aandacht voor het volgende: sinds juli is de steekwagen van de kantine verdwenen. Er ontbreekt werkelijk ieder spoor. Mocht iemand iets gezien hebben, geef dit dan door; desnoods anoniem.”
Pakistan
Het was de bedoeling dat de boot met aan boord onze nieuwe kleding deze week zou binnenvaren. Maar deze zin zegt al genoeg. Weer niet. Er was voor dit weekend een fotosessie ingepland voor de presentatiegids en dat gaat nu dus niet door. Dit betekent dat het nu wel heel erg kort dag is. De kopij moet begin oktober bij de drukker aangeleverd worden. In het eerste weekend van oktober staat de fotosessie opnieuw op het programma. Het wordt spannend: komt de boot volgende week wel of niet aan met onze kleding…?
Drinkpauze
We zijn bijna begin oktober, maar waarschijnlijk voor het eerst in de geschiedenis van de club wordt er eind september nog een drinkpauze ingelast in ‘De Waaie’. Bij Zaterdag 1 wordt de wedstrijd halverwege de tweede helft stilgelegd, zodat iedere speler zich kan verfrissen. Oké, het is mooi weer, maar de warmte is nu ook weer niet zo extreem om een drinkpauze in te lassen. Je bedoelt zeker te zeggen dat je het overdreven vindt. Klopt. Vrouwen 1 doet het bovendien ook niet.
Steekwagen (2)
We komen nog even terug op de zaak van de steekwagen. Er wordt veel over gebeld en er worden zelfs namen genoemd. Dit is hoopvol. Alle tips worden nagetrokken.
Theo
Voor het eerst in drie of vier seizoenen moet Theo Valk een wedstrijd van het eerste missen. De afgelopen seizoenen miste hij, als speler van het eerste, geen minuut. Zaterdagavond speelt Zondag 1 in en tegen Heerenveen, maar Theo is elders. Hij heeft een familiedag.
Wandelvoetbal
In Heerenveen oppert Rin Westra het idee om als 60-plussers te gaan ballen op vrijdagavond. Maar dan op geheel eigen tempo. Niet flige en drave (er mag niet hard gelopen worden), maar met tijdsgenoten gewoon rustig ballen. Enkele clubs doen dit al. Dit wordt in Nederland ‘Wandelvoetbal’ genoemd; in ’t Bildts: ‘Koierfoetbâl’. Wil je wel eens op vrijdagavond rustig tegen een bal aantrappen, dan kun je je melden bij Rin Westra.
Willem’s tuincentrum
St.-Anna 3 speelt zondag uit tegen St.-Anna 4 en wint verdiend met 4-2. Tijdens de wedstrijd waan ik mij ineens in de televisieserie ‘All Stars’, want tijdens de wedstrijd krijgt Marten Dijkstra telefoon. Een collega, die op dat moment aan het werk is, hangt aan de telefoon. Marten staat echter in het veld, maar komt naar de kant. Nienke Stap geeft hem de telefoon. Aan de andere kant van de lijn, vraagt degene blijkbaar of hij Marten misschien stoort. “Ni”, zegt Marten, “ik bin an ’t foetbâlen, maar sêg ’t maar.” En zo staat Marten te bellen over werkgerelateerde zaken, terwijl de wedstrijd gewoon doorgaat zoals wij dat nog kennen van doelman Willem met zijn ‘Willem’s Tuincentrum’. De wedstrijd wacht op niemand. Prachtig dat zoiets kan gebeuren, toch?
Steekwagen (3)
Aan het einde van de column is er nieuws over de steekwagen. En wat voor nieuws! De steekwagen is weer terecht en staat weer in de kantine. Mooier kan deze column niet eindigen...
Tot de volgende week.
