Voorstarttravo
Laten we maar direct met de lichtmast in huis vallen. Er is in de stroomkast (heet dat zo…?) geconstateerd dat… wacht even… Even spieken… Ik heb het opgeschreven… Ja, hier is het: de voorstarttravo stuk is. Travo? Stuk? Laat ik mij maar meteen haasten door te zeggen dat het niets van doen heeft met het dragen van een jurk door een man. Waarmee wel? Geen idee, maar het belangrijkste is dat hiermee straks hopelijk het euvel aan de desbetreffende lichtmast definitief is verholpen.
Man met ballen
Die gehaktbal komt dichterbij…. Wie scheld je nu uit, vriend? Welnee, ik heb het over ‘Balletje breed’, de gezonde gehaktbal van voetbaljournalist Wilfred Genee. Hij streeft er naar dat alle ongezonde snacks op den duur uit de voetbalkantines verdwijnen en daarvoor in de plaats moeten dan gezonde snacks komen. Dat is volgens mij, net zo gek als dat een geheelonthouder tijdens een meeting met soortgenoten in de pauze aan de bar een rondje pils bestelt voor alle aanwezigen. Maar goed, veel clubs in het land zijn al overstag gegaan door waarschijnlijk het aalgladde praat van Wilfred. Tot nu toe waren de Friese clubs daarvan niet onder de indruk, maar vv Heerenveen is deze week als eerste vereniging overgegaan naar ‘Wilfred’s voedsel’. Maar ik maak mij echt geen zorgen dat dit ook bij onze club gaat gebeuren. Oh, en waarom niet? Omdat wij Tjepco Vrieswijk hebben. Zolang Tjepco de inkoop verzorgt, blijft het zoals het nu is, heeft hij mij verzekerd. En Tjepco is een man met ballen. Hij heeft, als keeper van het vierde, altijd zowel de wedstrijdbal tijdens de wedstrijd als de gehaktbal in de derde helft klemvast.
SCHERMutselingen
Het projectscherm in de kantine is stuk en blijkt niet meer te repareren. Hoe komen we nu snel aan een ander scherm zonder deze nieuw te hoeven kopen? Maar gelukkig hebben we Johannes van der Woude bij de club en hij gaat op zoek naar een nieuw scherm. Hij komt uiteindelijk uit bij zijn zwager Wiemer van der Ploeg die er nog één op zolder heeft liggen. Bedankt, Wiemer. Het toeval wil trouwens dat de kleinzoon van Wiemer en Johanna zondagmiddag de ‘Pupil van de week’ is. En om de relatie met de voetbalclub helemaal compleet te maken: de vader van Wiemer en dus de overgrootvader van pupil Luuk is Arjen van der Ploeg en deze Arjen was intensief bij de oprichting van onze club, in 1931, betrokken.
Slepen
De trainingsvelden liggen er na vrijdag stukken beter bij. Er is in de week gelukkig niet veel regen gevallen en op vrijdagochtend worden de velden door de frijdegoffendploeg gesleept. En dat heeft zeer zeker resultaat. De club mag ontzettend blij zijn met deze vrijwilligers.
Blessure?
Zaterdag barst voor alle categorieën de competitie los. Om half negen (!) uur ’s ochtends is de F1 al actief. Het dorp ‘De Waaie’ is ontwaakt uit de winterslaap. Ik neem even een kijkje op de speelvelden. Bij de F2 stort een speler ter aarde. Een blessurebehandeling lijkt noodzakelijk. Leider Menno Hoekstra spoedt zich met de watertas naar het geblesseerde spelertje en vraagt waar hij last van heeft. “Nergens”, antwoordt deze waardoor Menno onverrichter zake weer terug gaat. Dit gebeurt allemaal op de zaterdagochtend…
Beenbreuk
Maar deze eerste zaterdag, waarbij dus de meeste teams voor het eerst dit jaar in actie komen, eindigt in mineur, nadat bij de thuiswedstrijd van de A-junioren een speler van tegenstander Leeuwarder Zwaluwen zijn been breekt. Hierdoor komt er abrupt een einde aan deze voetbalmiddag. Wij wensen de desbetreffende speler een zeer voorspoedig herstel toe.
Troosteloos bovenaan
De eerste echte lentedag van dit jaar beleven we op zondag. Het is voor de seniorenteams niet zomer, maar ook niet herfst. Met andere woorden: het tweede en vierde weten te winnen, terwijl het eerste en derde verliezen. Het eerste doet dat tegen Groninger Boys. Dat is een club dat op dit moment troosteloos bovenaan staat. Troosteloos? Hoe bedoel je dat? Het heeft in ieder geval niets met de prestaties te maken, maar deze club heeft nauwelijks jeugdleden en nog minder aanhang. Het is geen bruisende club, laten we het zo zeggen. In Groningen stond er al nauwelijks publiek langs de kant van de thuisclub, in St.-Anna zijn de meegereisde supporters op één hand te tellen. Het is al eens vaker gezegd: er zijn te veel clubs in Groningen; zo’n dertig. Fusies zouden zeker niet verkeerd zijn. St.-Anna is de laatste tien jaar vrij veel bij Groninger clubs geweest, maar er zijn maar heel weinig clubs waar wel redelijk veel toeschouwers aanwezig zijn.
Tot de volgende week.
