Clubman
Sjoerd was dus een echte clubman en zeer trouw aan de club. Hij hield niet alleen van de clubkleuren zwart en wit, maar ook zijn karakter had veel gelijkenis met deze kleuren. Bij Sjoerd zat het er nooit tussenin. Het was dit of dat en niets anders; het was goed of niet goed. Was Sjoerd dan een persoon met een gebruiksaanwijzing? Misschien wel, maar deze was nu ook weer niet zo uitgebreid, hoor. Je moest Sjoerd leren kennen en eerlijk tegen hem zijn, dan had je Sjoerd voor altijd voor je gewonnen.
Terreinklaarmaker
Niet alleen tijdens zijn arbeidsverleden heeft hij keihard gewerkt, ook voor de club heeft hij ontzettend veel werk verricht. Nee, Sjoerd was niet iemand die graag aan de bestuurstafel plaatsnam. In plaats daarvan was hij altijd buiten te vinden. Als je aan de al wat ouderen vraagt welke functie meteen te binnen schiet als je de naam van Sjoerd noemt, dan zal dat ongetwijfeld de functie van terreinklaarmaker zijn. Maar liefst 26 jaar heeft hij de velden speelklaar gemaakt; het kalken van de lijnen en het onderhouden van de velden. Voor dag en douw was Sjoerd op zaterdagochtend al op de twee sportterreinen te vinden. Inderdaad, twee sportcomplexen. Op het huidige sportpark en achter de sporthal. Dus moest er ook nog gereisd worden met de kalkwagen. Bijna iedere week verdween de kalkwagen in de auto van Atte Keizer, de andere terreinklaarmaker, en dan gingen zij samen naar de andere accommodatie. In de jubileumrevue uit 1991 werd er een item aan hem gewijd. Over de vele kilometers die hij als kalker heeft afgelegd. Sjoerd kwam bij Parijs uit.
Nooit tevergeefs
Als er een kantine gebouwd moest worden, er kwamen nieuwe doelen, nieuwe lichtmasten of wat dan ook, Sjoerd was altijd van de partij om hieraan mee te werken. Op hem deed de club nooit tevergeefs een beroep. Het laatste vrijwilligerswerk dat Sjoerd voor onze club heeft gedaan is die van kantinevrijwilliger.
Grensrechter
Sjoerd zelf heeft nooit gevoetbald, maar toch nam hij jarenlang deel aan het spel, want bekijk de diverse teamfoto’s uit de twee jubileumboeken maar eens en je concludeert dat Sjoerd op zeven van de tien teamfoto’s uit de jaren zestig, zeventig en tachtig staat. Als grensrechter, want deze functie heeft hij jarenlang vervuld; zowel bij senioren- als jeugdteams. In een interview met Sjoerd in maart 1988 in ons clubblad ‘De Treffer’ vertelde hij het volgende: “Op zaterdagochtend vlagde ik altijd bij de C-junioren, ’s middags was ik de vaste grensrechter van de A-junioren en op zondag vlagde ik bij het tweede.”
Onderscheidingen
Sjoerd heeft verschillende onderscheidingen gekregen. De eerste was op 2 juni 1977. Voor zijn verdiensten kreeg hij van de club een beker. Op 9 mei 1981 kreeg Sjoerd tijdens het 50-jarig jubileum de KNVB-waarderingsspeld in zilver opgespeld en op 18 mei 1981 werd hij tot erelid benoemd.
Slechte gezondheid
Zoals aan het begin aangegeven, sukkelde Sjoerd de laatste jaren met zijn gezondheid. Een aantal jaren verbleef hij in een verzorgingstehuis in Tzummarum. Dat weerhield hem er niet van om op zondag steevast in zijn scootmobiel van Tzummarum naar St.-Anna te reizen om de thuiswedstrijd van het eerste te bezoeken. Nadat Sjoerd twee jaar geleden weer in ons dorp kwam wonen (in ‘De Beuckelaer’), bleef hij natuurlijk ook komen. Altijd op dezelfde plek met zijn scootmobiel: bij de ingang van het kunstgrasveld; vlakbij de dug-out van St.-Anna. Tot aan het einde van zijn leven bleef onze club in zijn hart zitten en hij vierde vorige maand nog volop het kampioenschap van het eerste elftal mee. Vanaf nu blijft zijn vaste plaats echter leeg… We gaan hem ontzettend missen.
Sjoerd, hartelijk dank voor het vele vrijwilligerswerk door de jaren heen. Vier decennia lang, om precies te zijn.
Wij wensen de familie heel veel sterkte toe met dit grote verlies.
