Stannemet (4)
Ook de eerste twee dagen van deze week is er nog kermis. Maandagochtend ben ik even in De Waaie en het is eigenlijk wel raar dat nagenoeg de dezelfde mensen die alles hebben opgebouwd, een paar dagen later alles weer afbreken. Met andere woorden: het feest is voorbij. Ho ho, niet helemaal, want maandagavond is er in de tent nog een Wild West-feest. Dinsdag ben ik aanwezig bij het festijn op de hoek. Het is gezellig. De eerste die aanwezig is, is Jort Hibma. Om 10.00 uur zit hij als eerste aan een glas bier. Zie bijgaande foto. Kijk, dan ben je een rasstannemetvierder.
Chili
Trouwens, over Jort gesproken: tijdens de kermis raken we in gesprek. Jort geeft aan dat hij de afgelopen periode waarschijnlijk de persoon is geweest die zich het verste van het Bildt vandaan bevond en mijn column iedere week las. Hij reisde namelijk een paar maanden door Zuid-Amerika. Zo las hij mijn column bijvoorbeeld in Chili. Door mijn column te lezen, bleef hij op de hoogte van het wel en wee van de voetbalclub. Mooi dat ik daaraan heb mogen bijdragen.
Uitgenodigd
Riccardo Boscolo bericht de columnist dat keepster Sianna Kuiken van de MO11-1, en deelneemster aan de keepersschool Boscolo, uitgenodigd is om trainingen te volgen bij de KNVB-regio Noord. Gefeliciteerd, Sianna!
Weer levend?
Woensdag stuurt Nienke Stap mij iets opvallends. Nienke heeft op de app even naar het programma van zondag 27 mei a.s. gekeken en tot haar grote verbazing is aan het einde van het seizoen blijkbaar weer nieuw leven in het vierde elftal geblazen, nadat het team na vorig seizoen is opgedoekt. Volgens de app moet het vierde genoemde zondag namelijk uit naar Trynwalden 3. Op een vroeg tijdstip (10.00 uur); ook dat nog…
Heu! Heu! Een prijs!
Als je naam tijdens de prijsuitreiking van de klaverjasavond omgeroepen wordt door Piet J. Keizer, dan gaat er wat door je heen, hoor… Natuurlijk is dat gekscherend, maar een feit is evenwel dat ik voor het eerst sinds mijn rentree een prijs win. Weliswaar de vijfde, maar het begin is er. Mijn neef Jelle doet ook mee. Ik ben eenmaal bij hem en eenmaal is hij mijn tegenstander. Ik haal meer punten vrijdagavond, maar hij gaat er wel met de vierde prijs vandoor. “Hoe kin dat nou?”, hoor ik jullie je al verbaasd afvragen. Ik leg het uit: Fenje Greidanus eindigt als vierde, maar de prijzen zijn gebracht door slager Johannes Huisman, haar man. Ze neemt dus het vlees wat Johannes dezelfde avond gebracht heeft niet mee naar huis waardoor de prijs naar de nummer zeven gaat en dat is Jelle de Groot. Anne van Loon wint deze avond, Rika de Jong wordt tweede, John Peter Boersma derde en Anne Visser zesde.
Theerekken
Zaterdagochtend ben ik alweer vroeg op het sportpark en ik word met gejuich ontvangen. Aanvankelijk denk ik dat dit vanwege de vijfde prijs is, maar al snel ben ik uit die droom en kan ik meteen aan het werk. Om 8.45 uur zijn er maar liefst zes wedstrijden, zodat kantinevrijwilligers Gerda Okkinga en Mina Dijkstra wel wat extra hulp kunnen gebruiken. Vandaar dat zij blij zijn met mijn komst. Natuurlijk wil ik hen helpen en sjouw een aantal rekken met limonade naar de kleedkamers toe.
Crisiscentrum
In de bestuurskamer is het ook druk; het heeft meer weg van een crisiscentrum. Er is een aantal scheidsrechters niet. Dit ligt niet zozeer aan de absente scheidsrechters, maar dat er door miscommunicatie geen mail is gestuurd naar de ingeplande scheidsrechters en het scheidsrechteroverzicht pas op vrijdagmiddag op de site is geplaatst. Maar Sandra Wadman van het ontvangstcomité voelt zich ten tijde van dergelijke hachelijke situaties als een vis in het water en op een kordate manier zorgt zij ervoor dat ieder team vanaf 8.45 uur van een scheidsrechter is voorzien.
Mim is skaidsrechter
Eén van die scheidsrechters is Trienke Meijer. Zij fluit het team van zoon Alrik. Die zegt tijdens de wedstrijd ‘mimmy’ tegen Trienke. Die geeft echter aan dat ze nu even aangesproken moet worden als scheidsrechter. En wat doet Alrik? De rest van de wedstrijd noemt hij haar ‘skaids mimmy’.
Dubieuze scheidsrechter
Vrouwen 1 kan door het verlies zaterdag het spelen van nacompetitie nagenoeg vergeten. Zelf ben ik er niet bij geweest in Groningen, maar de scheidsrechter bij Lycurgus heeft een dubieuze rol gespeeld. Zo dubieus zelfs dat de thuisploeg na afloop excuses maakt. Maar ja, daar heb je niets aan, want het kwaad is immers al geschied.
Zondag 2
Zondagochtend eerst met Hans Bootsma naar Sneek waar het tweede tegen LSC 1890 3 speelt. Dat laatstgenoemde team kan kampioen worden en om alle spanning er meteen maar uit te halen: dat wordt men ook.
Dubbele hattrick
Daarna meteen door naar Forward; naar het eerste. Daar maakt de columnist een historisch feit mee, want twee spelers, Pieter Jan Plat en Gerlof Glazema, realiseren een hattrick. Uniek.
Niveaubal
Daar op het sportpark heerst trouwens een sfeer van een verlaten kippenhok, maar daarmee hadden we al rekening gehouden. In de kantine ziet het er nog steeds smoezelig uit. Maar goed, een aantal jaren heb ik het over het bezoek aan de studentenclub al een uitgebreid artikel geschreven met als titel ‘Hoe St.-Anna uit Forward verdween.’ Het enige wat ik er nog over kwijt wil, is dat het grootste gedeelte van de wedstrijd met een bal van ons werd gespeeld, omdat de thuisclub geen ballen voorhanden heeft behalve dan de oranje bal die een akelige gelijkenis vertoont met een Niveabal.
Tot de volgende week.
