Moppen
Het voetbalgala op maandagavond houd ik niet lang vol. Jandino nog wat irriteert mij vanaf de eerste minuut mateloos met zijn schijtlollige geneuzel. Uit fatsoen glimlachen de aanwezigen, maar dat het niet gemeend is, valt overduidelijk op. Maar waarom zou je eigenlijk uit beleefdheid gaan lachen of glimlachen? Dat doe ik zelf althans niet als iemand mij een mop wil gaan vertellen. Op voorhand geef ik bij degene aan dat ik niets met moppen heb en die mop niet hoef te horen. Het merkwaardige is dan altijd dat men desondanks toch de mop gaat vertellen. Herkenbaar? Uit fatsoen onderbreek ik hem door mede te delen dat ik er toch niet om ga lachen. Hij is gewaarschuwd, maar toch is het wel pijnlijk voor de moppentapper als ik er inderdaad niet om lach.
Debuut
Er is opvallend veel volk, waaronder veel Berlikumers, bij de oefenwedstrijd tussen St.-Anna en Berlikum op dinsdagavond. Vooral in de tweede helft is St.-Anna veel beter. Uitblinker is echter scheidsrechter Paulus Akkerman die voor het eerst een wedstrijd van het eerste leidt en dat uitstekend doet. O ja, dat zou ik nog even aanhalen: bij Berlikum spelen twee Bildtkers. Dan vraag ik mij natuurlijk af: “Wat doen sij in goedighyd bij Belkum en speule se niet gewoan bij ’n Bildtse klup?”
Verdronken vis
De vis is verdronken. Huh? Is dat een geheime boodschap uit WOII dat er een dropping gaat plaatsvinden? Nee, het zit zo: ik was blij dat iemand zich had aangemeld om berichten te schrijven en die vervolgens op de website en de andere sociale kanalen te zetten, zodat ik niet langer alleen zou zijn. Donderdagochtend krijg ik echter een mail dat degene vanwege persoonlijke omstandigheden toch afziet van deze functie. Meteen komt de zin ‘De vis is verdronken’ in mij op. Ik weet niet eens of deze uitdrukking wel bestaat of dat ik die nu ter plekke heb bedacht. De betekenis lijkt mij duidelijk en is natuurlijk in overdrachtelijke zin: ik had een persoon (vis) die me wilde helpen, maar uiteindelijk gaat het toch niet door (verdronken).
JO12-1
Een spectaculaire wedstrijd zaterdagochtend: JO12-1 staat met nog een paar minuten te spelen met 1-4 achter tegen DFC, maar uiteindelijk wordt het 4-4. Kijk, dat noem je karakter.
Niet opgekomen
Alles loopt qua aanvangstijd trouwens uit op het hoofdveld. Dit is het gevolg van het feit dat een speler van JO19-1 niet komt opdagen als scheidsrechter bij reeds genoemde JO12-1. Een slechte zaak. Hij heeft niet alleen het desbetreffende jeugdteam en het ontvangstcomité te pakken, maar alle teams, inclusief de tegenstanders, want die moeten allemaal wachten. Alle wedstrijden beginnen derhalve een stuk later. Coach Paulus Akkerman begint als scheidsrechter en de ijlings opgeroepen Jens Bleeker neemt het na een kwartier van hem over. Wacht even, schreef ik zonet dat het een slechte zaak was? Herstel: het is een schande. Ik hoop dat deze jongeman zich dit realiseert. En een passende maatregel jegens hem is nú op zijn plaats in plaats van de huidige regel bij het oudste jeugdteam dat men eerst twee berispingen moet hebben voordat er een strafmaatregel volgt.
Foutje
Tom Dijkstra komt zaterdagmiddag bij mij tijdens de wedstrijd van Vrouwen 2 en wijst mij op een foutje. Ik schreef vorige week dat Jens Bleeker de jongste grensrechter ooit was bij het eerste. Dit blijkt bezijden de waarheid, want dat is Tom zelf. In 2016 namelijk was Tom veertien jaar toen hij voor het eerst de vlag hanteerde bij het eerste. “Dou hest ’t selfs doe in dyn kolem noemd”, zet Tom extra kracht bij. Ik geloof hem meteen; hij heeft gelijk, maar ik weet niet dat ik dat ooit heb benoemd in een column. Ik gooi het maar op voetbalkorsakov…
Wereldzaken
Om dat laatste te voeden, gaan we al snel de kantine in. Vorig seizoen heb ik nauwelijks een wedstrijd van Vrouwen 2 gezien, omdat men vaak op een onmogelijke tijd speelde. Nu begint de wedstrijd om 14.15 uur. Herstel: iets over half drie. Reden: kijk naar stukje ‘Niet opgekomen’. Vrouwen 2 dus. Welnu, dit duurt welgeteld één rondje om het veld, want de wedstrijd is niet om aan te gluren. Sorry, dames, maar ik kan er niets anders van maken. Er is geen strijd en beleving die er bij de tegenstander wel is. Logisch dat de ruststand 0-5 is. Na de rust is het gelukkig stukken beter, hoor ik later, maar dat maak ik, en met mij nog een aantal personen, niet mee, want wij zitten gezellig aan de bar wereldzaken te bespreken.
Nieuwe columnist
Met blijdschap geef ik kennis van het feit dat er een nieuwe columnist is geboren. We noemen hem Paul. Wat vind je ervan dat je een concurrent erbij hebt gekregen? Concurrent? Helemaal niet! Een collega! Ik vind het geweldig dat Paul Feenstra het initiatief heeft genomen om met een column te komen.
Jort
Onlangs hoorde ik van Rudolf Koopmans dat Jort Hibma niet meer in St.-Anna woont, maar in Nieuw-Leusden waar hij nu ook voetbalt. De columnist vindt dat heel jammer. Ik vind Jort namelijk een amicale en humoristische man die qua feesten met de besten meekon en daarbij nimmer aan het elastiek hing. Ik weet echter vrijwel zeker dat Jort deze column iedere week volgt, zodat hij op de hoogte blijft van alles wat er zich bij de club afspeelt. Toch, Jort?
Tot de volgende week.
