Man van zes miljoen
Er zijn ongenode gasten in huize De Groot. Tijd voor actie in de vorm van de wespenverdelger. Die komt maandagmiddag langs en vernietigt het nest. Inderdaad, vreemd dat er nu nog steeds wespen actief zijn. “Dat hew ik weer”, zou mijn goede neef wel zeggen. Maar de wespen vliegen en bewegen wel in slow motion. Net als vroeger bij de ‘Man van zes miljoen’ op televisie. Als die namelijk heel hard liep, dan lieten ze dat in vertraging zien. Inderdaad, paradoxaal. Welja, vroeger konden ze ons blijkbaar van alles wijsmaken.
Erik van Muiswinkel
Erik van Muiswinkel neemt dinsdagmiddag het eerste exemplaar van de Bildtse versie van ‘De Klaine Prîns’ in ontvangst. Een paar jaar geleden was ik aanwezig bij zijn voorstelling in ‘De Koornbeurs’ in Franeker. Hierdoor kwam ik later op de quizavond van onze club en uiteindelijk werd ons groepje gediskwalificeerd omdat wij met mij erbij het maximumaantal personen overschreed. Daarover heb ik destijds nog een stukje cabaret geschreven voor ‘de klaine Bildtse Kemedy’. Maar goed, Erik van Muiswinkel in St.-Anna dus. Nu ben ik zelf geen persoon die tegen bekende Nederlanders opkijkt, maar wees nu eerlijk: het is toch heel leuk dat Van Muiswinkel bij mij komt, omdat ik één van de twee vertalers van het boek ben, en vraagt: “Jan, wil jij een handtekening zetten en wat in het Bildts in mijn boek schrijven?” Ik vraag hem op mijn beurt natuurlijk om ook iets in mijn boek te schrijven hetgeen geschiedt.
95%
De boekpresentatie is voor een groot deel in het Bildts. Als aan Van Muiswinkel gevraagd wordt of hij het Bildts wel verstaat, zegt hij het voor 95% te kunnen verstaan. Kijk, dat bewijst maar weer eens dat je met Bildts veel verder komt dan alleen binnen de provinciegrenzen.
‘De Treffer’
Deze wereld die ik net beschreef is een geheel andere wereld dan die van het voetbal. Je komt er andere personen tegen en voetbalmensen daar zijn op een door vuurwerk gehavende hand te tellen. Maar net als Nederlanders in het buitenland: waar je ook bent, er zijn altijd landgenoten. Dit geldt ook voor voetbalmensen. Het doet mij daarom deugd dat ik Marten Kuik tegenkom. Vanaf 1993 tot en met 2013, het moment dat het clubblad ter ziele ging, maakten we deel uit van de redactie. Natuurlijk praten we die middag even kort over die tijd. Na het uiteengaan van de redactie ging ieder van ons zijn eigen weg. Maar het mooie daarvan is wel dat iedereen van de toenmalige redactie nog steeds schrijft. Douwe Zwart is columnist in ‘de Bildtse Post’, Willem Hiemstra kom je nog regelmatig tegen als verslaggever van kaatspartijen in dezelfde krant en in de zomer levert Willem bovendien artikelen aan voor de PC-special ‘Van Wad tot Stad, Marten schrijft tegenwoordig regelmatig stukjes voor en over het koor ‘De Bútsoekers’ en wat ik zoal schrijf, is jullie wel bekend. Gerrit J. de Jong is helaas overleden.
532 punten
Er is wel deelname aan de klaverjasvond. De eerste ronde scoor ik uitstekend, want ik haal ruim 1900 punten. Daarna komt de vrije val; zeg maar gerust diepe val: in de tweede ronde haal ik slechts 532, ik herhaal: 532 (!) punten. Zo laag heb ik nog nooit gescoord. En mijn maat Siep Koopmans ook niet. Werkelijk alle kaarten die Helga de Jager en Heerke Schiphof, onze tegenstrevers, op tafel leggen veranderen denkbeeldig in goud. Alles zit mee of zit alles ons juist tegen? Laten we dat in het midden houden, maar Helga en Heerke halen ruim 2500 punten. Beiden eindigen daardoor als nummer één en twee. Vooral voor Heerke is dat mooi, want, zo gaf hij die avond aan: “Ik ha noch net safolle prizen wûn.” En nu dus de hoofdprijs. Gefeliciteerd, Heerke.
Plas plas
Tot zover het goede nieuws. Minder goed nieuws over een deelnemer aan deze klaverjasavond. Laat ik het toch maar eens in de column noemen. Laat op de avond, misschien is het al middernacht, is Schelte Lep, als sleuteldienstmedewerker van dienst, druk in de weer met een emmer met sopje in het mannentoilet. Onderhand is bekend dat er iemand is die er bij de urinoirs iedere keer een vieze bende van maakt. Het meeste afgietende mannenvocht belandt niet in, maar naast het urinoir. En omdat degene regelmatig het toilet bezoekt, ligt onder elke urinoir een plas plas. Allereerst: natuurlijk is het niet leuk voor de man dat het niet meer zo goed lukt; dat is al erg genoeg voor de persoon in kwestie. Maar waarom gaat hij niet gewoon op de pot zitten als hij weet dat het mikken niet meer lukt? Nu veroorzaakt hij overlast voor alle mannen en Schelte, en de volgende keer weer iemand anders, moet alles schoonmaken. Dus hierbij doe ik een oproep aan deze man (nee, ik noem geen naam) om voortaan op de pot te gaan zitten en niet meer voor een urinoir te gaan staan. En handen wassen!
Twee verschillende schoenen
Zaterdagochtend zet ik mijn fiets op slot in ‘De Waaie’ als Jasper Boomsma er aan komt. Hij was er ook bij tijdens de nazit van de avond daarvoor. We begroeten elkaar en Jasper geeft aan dat het nog niet zolang is geleden dat we elkaar voor het laatst hebben gezien. Dan ziet hij naar mijn schoenen en kijkt mij vervolgens vragend aan. Ik kijk ook naar mijn schoenen. Verhip, ik heb twee verschillende schoenen aan: een rode en een zwarte. Dat komt omdat ik thuis enkele paren naast elkaar heb staan onder het tafeltje en schoenen aantrek terwijl ik naar de televisie kijk en heb de kop er niet bij. Mina Dijkstra geeft echter een andere verklaring: “Dou hest gewoan twee ferskillende skoenen opset, soadat Zwarte Piet dinkt dat d’r twee jongetys in dyn huus weune.” Ook plausibel…
Luid
De competitiewedstrijd van het eerste tegen Friesland vindt op ons verzoek op zaterdagavond plaats. Na afloop is er een optreden van zanger Ricky. Het is op twee manieren druk: er zijn veel mensen en de druk op de oren neemt toe, want aanvankelijk staat de muziek wel heel erg luid. Dan vraag ik mij altijd weer af wat eigenlijk de meerwaarde is om iets zo luid te zetten. Wat heeft men meer of minder als de muziek zachter staat en de aanwezigen met elkaar kunnen converseren? Gelukkig komen er veel meer klachten en wordt de volumeknop naar beneden afgesteld. En nee, dit heeft niets met ouder worden te maken. Dit heb ik altijd al gevonden. Je moet met elkaar kunnen praten. Als ik naar luide muziek wil luisteren, dan doe ik dat thuis wel.
Tot de volgende week.
