Finale jeu de boule
Het lijkt ondertussen alweer een hele tijd geleden, maar verleden week vrijdag was de kantine nog gewoon open. Voor maximaal 72 personen en er mocht alleen zacht gesproken worden, dat dan weer wel. Het kabinet zat nog in dubio om de coronamaatregelen nog voor het weekend in te voeren, maar vond de jeu de boules finale in ‘De Waaie’ te belangrijk om over te laten gaan. Omdat ik zelf moest voetballen, en dus niet als toeschouwer aanwezig kon zijn, kwam ik halverwege de avond de kantine nog binnen voor een glaasje prik. Daar zaten de sportmannen, na een zeer lang en spannend zomerseizoen. Afgepeigerd, vol met blessures, moe...... maar voldaan. Tja, als er prijzen te winnen zijn, dan zijn ze er als de kippen bij, maar als het om sterke verhalen vertellen gaat, verdienen ze stuk voor stuk de champignons leaque. Het niveau was weer ontzettend hoog geweest dit seizoen en om met een prijs thuis te komen, moest je wel over een héééle hoge lat springen. Maar in ieder geval Karel Braaksma, de comming man, de runner-up kwam met de dârde prijs thuis. Frans Groen haalt als een echte telg uit de familie Groen het maximale uit zijn carrière en kan dus wederom met een tweede prijs pronken.
En daar zat hij dan: zijn kale kop glinsterde erover, zijn glimlach glimlachte van tot oor tot oor. Sinister denkend wie hij nou weer op een leuke sneer trakteren kan.
Johan Hiemstra, met de grote wisselbeker veilig pontificaal voor hem op tafel. "Paul weetst, ik hew ferleden jaar die mânly de hele seumer maar wat om grieme laten, maar ik had nou gau myn nocht. Dêrom hew ik nou eand july al myn aigen naam in 'e beker gravere laten en hoefde himm fandaag alleen nag maar te winnen." Kijk, geen woorden maar daden. Mooie ploeg mannen trouwens en dat is geen sterk verhaal.
Kreaze frôly
Vrouwen 2 gaat als een speer in de 4e klasse. Drie keer gewonnen en één keer gelijk. Alleen aan kop, maar nogal blessuregevoelig. Van de 23 speelsters zijn er zoveel geblesseerd dat de trainers afgelopen zaterdag maar liefst vier speelsters van andere teams moesten vragen om mee te spelen. Nu heb elk nadeel ook zijn voordeel, want alhoewel wij geen publiek aan de kant mogen hebben, mogen er natuurlijk wel (geblesseerde) reservespeelsters mee naar de wedstrijd. Vanzelfsprekend werden de speelsters bij de ingang in Franeker eerst aangehouden. Maar toen bleek dat het om de zeven meest gekneusde kreaze frôly ging, zaten ze even later toch mooi gezusterlijk in de dug-out. En de trainers dan? Ja, die moesten staan, dat dan weer wel.
Niks aan
Ik loop vandaag toch maar even bij ‘De Waaie’ langs. Misschien even bij Douwe Zwart voor huis staan. Even kijken hoe het gaat bij het eerste. Dit is toch helemaal niks, hè. Misschien dat er een voetbal over het stek vliegt en dat ik hem dan terug mag gooien. Als ik dan thuis kom, staan er nog twee grote blikken witbier op mij te wachten; heb ik nu al zin aan. Niks aan, de zondag moet er zijn om eerst even te staan en dan even te zitten. Of zoals de legendarische Klaas Visser het nog veel mooier verwoorde, "Eerst eventsys toetere en dan eventsys blaze." Hij had gelijk.
Ziek
Wat mij nog meer in het nieuws opviel, is dat Trump ziek is. Dat hij dan niet met een strippenkaart de bus instapt, snap ik, maar om vervolgens met een enorme helikopter uit het witte huis opgehaald te worden is natuurlijk waanzin ten top.
Later staan er in de ziekenhuistuin twaalf doctoren klaar om te zien hoe één van hun collega's aan honderden journalisten vertelt hoe het met de verkoudheid van die dorpsgek gaat. Niet de wereld zit raar in elkaar, maar de mensheid is raar. Ze moeten maar weer snel de tap opengooien, want dan kunnen wij, de wereldverbeteraars, de wereld snel weer beter maken.
