Jeroen poep aan je schoen
Toch wel leuk die Nations League. Als alternatief voor al die nietszeggende oefenpotjes, een kleine competitie. Tja, geen publiek, tja, geen echte spanning maar..... Dus ik zit in op een donkere, regen-en-corona-bluesachtige novemberavond te wachten op Polen - Nederland. Maar nee hè, wat flikt die NOS nou? Ze laten ons nog verder het moeras in glijden, want wat blijkt? Jeroen Grueter is de verslaggever van de avond. Tjeetjemeneetje, vraag dan Klaas Dankert van radio Eenhoorn. Jeroen is echt met grote afstand de allerslechtste verslaggever van de NOS. Zo slecht zelfs dat ik me er kapot aan erger. Humorloos en altijd zichzelf gelijk geven, ook al blijkt uit de herhaling dat het totaal anders is. En het allerergste is: hij heeft heel weinig voetbalkennis. Maar die Tom Egberts dan? Die is toch ook slecht? Ja, dat is onvoorstelbaar. Die zit ook zijn hele leven al bij Studio Sport wat voor hem uit te staren. Als interviewer is die ook echt heel slecht. Maar toch, Tommy is wel leuk, die is gewoon niet beter. Jeroen niet, Jeroen moet weg.
Letland
Het aardige van de Nations League is dat je tegen teams voetbalt van je eigen niveau. Alle, volgens mij, 55 Europese landen doen mee. Dus dan heb je een leuk kliekje bij elkaar. Helemaal onderaan, in de diepe kelder, voetballen de minidwergjes. Ook leuk voor hun, want dan kunnen zij ook eens een potje winnen. Dan heb je het dus over ploegjes als Vaticaanstad (nee, die niet) en over Faeröer, Gibraltar, Andorra, Liechtenstein, San Marino, Malta en Letland. Letland? Ja echt waar, Letland. Raar toch, een land met bijna twee miljoen inwoners lukt het niet om beter te voetballen als deze dwergjes. Sterker nog, ze zijn slechts derde geworden in hun poule. Ook hééél slecht, maar net niet zo slecht als Jeroen, want die is het allerslechtst.
Wij'l
Raymond Kick geeft maandagavonds training aan de maisys onder 19. Raymond doet dat leuk. Afgelopen maandag deden de maisys een positiespel en elke keer als de bal over de lijn ging, kwam er een speciaal soort geluid uit de monden. Raymond, geboren Amsterdammer, verstaat natuurlijk net als iedereen Bildts, maar moest dit keer verstek gaan. Wij'l? Wijal? Is dat Bildts, Paul? Ook ik moest even een paar keer dit luide gebrabbel aanhoren. Maar toen wist ik het: Wijal. Wij hewwe ‘m al, maar dan heel snel. In goed Nederlands: de bal is voor ons.... Maar ja, dat duurt natuurlijk veel te lang. Nije maisys, nij Bildts, ik hou d'r fan.
Ziek
Ik kan het mij nog zo helder voor geest halen. Het was in 1984 en wij zaten met de hele familie Feenstra aan de etenstafel over aids te praten. Aids was nieuw en wie Aids kreeg ging dood. Het was dagelijks op radio en tv en de kranten stonden er vol van. Als je een feestje thuis had, kon je beter als er iemand naar de wc was gegaan een bepaalde dure spray op de pot spuiten. Want ja, je wist maar nooit. In cafés werd om flesjes bier gevraagd in plaats van tapjes, want ja, je wist maar nooit. Spoelwater gebruiken? Nee, dat kon echt niet meer. Kussen met iemand en dan speeksel wisselen? Niet doen! Een wip maken zonder condoom stond gelijk aan zelfmoord. Zweten? Niet teveel zweten, hoor, want ja, je weet maar nooit.
Geschiedenis herhaalt zich steeds weer, maar steeds op een iets andere manier.
Dat zie je vandaag-de-dag toch ook weer om je heen gebeuren, want.....
Wat zou het toch mooi wezen als we die Jeroen kunnen veranderen, want die is echt heel erg slecht, hoor.
