Als iemand vroeger de naam vv St.-Anna opperde, en misschien tegenwoordig nog steeds, dan kwam vaak in één adem de naam van Arie Bouma erachteraan. De club zonder Arie Bouma kun je je niet voorstellen, werd er vroeger vaak gezegd, maar toch zal de club nu helaas zonder hem verder moeten.
Arie is altijd een sportfanaat geweest, met name voetbal en schaatsen. Het sprak daarom voor zich dat hij, als jonge St.-Annabuurtster, ging voetballen. En zijn loopbaan duurde lang. Na de jeugd, kwam hij in het eerste. Na een paar jaar buiten St.-Anna gewoond te hebben, keerde hij begin jaren zeventig weer terug in ons dorp èn bij ‘zijn’ club. Niet lang na zijn terugkeer stopte hij bij het eerste en ging op lager niveau spelen en tot in de negentiger jaren voetbalde Arie.
Na zijn terugkeer bij vv St.-Anna rolde hij meteen in het vrijwilligerswerk. En als bankmedewerker bij de Friesland Bank lag het voor de hand dat hij penningmeester van de club werd. Voor zijn vertrek uit St.-Anna bekleedde hij deze functie trouwens ook al twee seizoenen. Bij zijn benoeming als penningmeester stond de club er financieel beroerd voor. Het eerste wat er na zijn benoeming werd georganiseerd, was een koekactie om op die manier iets meer financiële armslag te krijgen.
Maar langzaam maar zeker trok het toenmalige bestuur, en dan met name Arie, de club uit de misère. De club groeide niet alleen wat betreft het aantal leden, maar ook de financiële positie werd door de jaren heen verstevigd. Vooral door de zuinigheid van Arie en nee: zuinigheid is zeker geen negatief woord, want kijk maar wat dit de club allemaal heeft opgeleverd! Veel mensen verweten hem echter deze zuinigheid en enkelen noemden hem zelfs gierig. Geheel ten onrechte! Wat vond Arie eigenlijk zelf van dit verwijt? In een interview in ons voormalig clubblad met Arie in 2011 zei hij daarover het volgende: “Daarmee heb ik nooit echt problemen gehad. Ik wist dat hetgeen ik voorstelde altijd beter voor de club was.” En tijdens hetzelfde interview snoerde hij vervolgens alle criticasters de mond door het volgende te zeggen: “De club moet blij zijn dat ik, vanaf het moment dat wij te maken kregen met kantine-inkomsten, zo nu en dan de hand op de knip hield. Had ik dat namelijk niet gedaan, dan had bijvoorbeeld de bouw van de nieuwe accommodatie in 1985 wel eens in gevaar kunnen komen. Door de opgebouwde reserves durfden de club en Stichting ‘De Waaie’ de nieuwbouw aan. Zodoende kwam er een nieuwe accommodatie te staan.”
Maar denk nu niet dat hij zich hiervoor op de borst sloeg, want zo was Arie niet. Hij liep er niet mee te koop. In hetzelfde interview uit 2011 bagatelliseerde hij de stelling dat de club dankzij hem gezond was: “Dat is niet alleen mijn verdienste, hoor. Alles gebeurde namelijk in overleg met de overige bestuursleden.”
Veel mensen kenden Arie alleen als penningmeester. Logisch, want per slot van rekening was hij dat maar liefst 36 jaar. Velen vergeten echter dat hij nog veel meer deed. Een opsomming: scheidsrechter, grensrechter, leider van diverse seniorenteams, ledenadministrateur, lid van de financiële commissie, kassacoördinator bij de thuiswedstrijden van het eerste, samensteller programmaboekje, wedstrijdverslaggever van het eerste, kantinevrijwilliger, sleuteldienstmedewerker, kantinebeurs coördinator, clubbladbezorger, contactpersoon van het AZC, contactpersoon Traject bv, contactpersoon Eilandenregeling en vrijwilliger bij de frijdegoffendploeg. Verder zat Arie jarenlang in het bestuur van de LBA (Landelijke Belangenvereniging Amateurvoetbal).
Arie deed daarnaast veel voor de gemeenschap. Dat deed Arie er ‘gewoon’ nog naast. Zo was hij bijvoorbeeld penningmeester van de dorpsfeestcommissie, zat in de financiële commissie van de gemeente het Bildt, was penningmeester van ondernemersvereniging St.-Anna, had zitting in het bestuur van zorgcentrum De Beuckelaer, bekleedde de functie van penningmeester van dorpscentrum ‘Ons Huis’ en was jarenlang penningmeester van de commissie Lammertsymet.
En dan zijn wij er nog niet: Arie hielp namelijk veel inwoners met hun financiën. Arie schepte bij deze personen orde in de financiële chaos. Menig persoon hielp hij er financieel weer bovenop. Dit belangrijke werk sneeuwde echter ten onrechte volledig onder bij zijn penningmeesterschap van de voetbalclub. Maar waarschijnlijk is het helpen van de sociaal zwakkeren in de samenleving nog wel belangrijker werk geweest… Hoe het ook zij: dit geeft aan dat Arie een sociaal persoon was met het hart op de goede plaats.
De voetbalclub stond echter duidelijk voor hem voorop. Daarvoor was hij dag en nacht actief en dat is niet eens overdreven gesteld. Hij stopte er namelijk ontzettend veel uren in. Ook tijdens zijn werk op de bank liet het plaatselijke voetbal hem niet met ‘rust’. Niet dat dit stiekem ging, o nee, en zo was Arie ook niet. De bank stimuleerde het juist om actief te zijn in de gemeenschap. Arie gaf aan het einde van zijn periode als bestuurslid toe dat zijn vrijwilligerswerk voor de voetbalclub wel eens ten koste ging van het gezin: “Annie had het er wel eens moeilijk mee. Ook de beide dochters, Dirkje en Eeke, zeggen nu nog wel eens: “Hait het him aigenlik nooit echt met ôns bemoeid, want hait waar d’r hest nooit en at hait al thús waar, dan sat-y in de pepieren.” Het is nu allemaal achteraf, maar ik vind dat ik door mijn activiteiten voor de club wel eens te egoïstisch ben geweest.”
Arie was een eerlijke en goedhartige man, had altijd interesse in anderen. Maar hij stak zijn mening ook niet onder stoelen of banken en zei waar het op stond. Soms ging dit wel eens op een manier waarop je achteraf dacht dat het ook wel op een andere manier gezegd had kunnen worden. Dan kwam het wel eens bot over. Hij kon daarnaast star en rechtlijnig zijn. Bovendien liet hij zich ook wel eens door emoties leiden. In het interview werd hem de vraag voorgelegd of hij een emotioneel persoon was. Daarop antwoordde Arie het volgende: “Misschien wel, maar dat komt dan doordat er iemand onrecht wordt aangedaan, terwijl de ander niet inziet dat juist hij fout zit. Helaas wordt er te vaak iets gezegd door mensen die zelf totaal niet op de hoogte zijn hoe het bij de club precies allemaal in elkaar steekt. En tja, dan kan ik soms emotioneel reageren.”
Het is natuurlijk een open deur intrappen door te zeggen dat Arie Bouma een echte clubman was. De club zat diep in hem en reken maar niet dat die er ooit uit zou gaan; het zat hem in het bloed. Nadat hij in 2011, na veertig (!) jaar, afscheid had genomen als bestuurslid kwam hij weliswaar minder vaak in ‘De Waaie’, maar de band bleef uiteraard, al werd die langzamerhand wel anders. De afstand tussen de Arie en de club groeide namelijk door de jongere generaties die zich aandienden. Arie kende hierdoor steeds minder mensen bij de club. Het was vorig jaar september dat het eerste op een dinsdagavond een wedstrijd speelde. Arie kwam bij mij (Jan de Groot) langs en kneep even zacht in mijn schouder. Net alsof hij dacht van: “Ah, der staat nag ’n ouwe bekinde.”
Natuurlijk heeft Arie voor zijn vrijwilligerswerk onderscheidingen gekregen:
17-09-2011: Lid in de Orde van Oranje Nassau.
21-09-2011: Erelid van de club.
02-10-2006: Lid van verdienste KNVB.
25-05-1991: KNVB-waarderingsspeld in goud.
We kunnen het nooit te vaak aanhalen: vooral dankzij Arie Bouma plukken alle leden de vruchten van zijn financieel beleid uit het verleden en mogen we trots zijn dat we een gezonde club zijn. Bovendien staat er een geweldige kantine met daaromheen prachtige velden. Hiervoor moeten we zeker Arie dankbaar zijn.
En ook al was Arie al jaren geen penningmeester meer, de laatste ronde in de kantine bleef steevast door veel barpersoneel aangekondigd als “de lêste krije jim fan Arie.” Dit zat er zo ingebakken. Het laatste rondje werd daarna ook nooit naar de daaropvolgende penningmeesters genoemd. Maar er komt nu helaas geen laatste ronde meer van Arie… Zowel figuurlijk als letterlijk. Uit respect vervalt deze uitspraak voortaan natuurlijk en Arie Bouma treffen we niet meer aan in ‘zijn tweede huis’. Nooit meer rondom de velden en nooit meer in de kantine om eigenhandig een rondje te geven.
Wij gaan Arie Bouma ontzettend missen in ‘De Waaie’.
Wij wensen Annie, Dirkje, Eeke en partners heel veel sterkte toe om dit hele grote verlies te verwerken.
Het bestuur
