15 augustus 2022 16:00
Iedere week wordt hier het wel een wee van onze club besproken. Deze week week 32. Deze column is buiten verantwoordelijkheid van het bestuur en de webredactie.
You’re The One That I Want - Grease (1978)
Nou, goeie (1)
Als de eerste selectie begint te trainen, dan kom ik altijd voor het eerst in de lucht. En ik gooi het er maar meteen in: voor mij zal vrijdagavond 5 augustus 2022 de geschiedenis ingaan als één van de zwartste dagen in de historie van onze voetbalclub. “The day that Sunday-football in St.-Anne dies…” Op deze dag namelijk werd bekend dat we bezig zijn aan het laatste seizoen op zondag. Als echte zondagman vind ik dit werkelijk verschrikkelijk, maar aan de andere kant begrijp ik het ook wel. En het zat er natuurlijk al aan te komen. Zoveel clubs maakten immers de laatste jaren de overstap naar de zaterdag. En ik kan er een lang verhaal van maken met allerlei onderbouwingen waarom we op zondag moeten blijven voetballen, maar zoiets is nu natuurlijk zinloos. De meerderheid van de jeugd kiest voor zaterdag. Dat is dus de laatste jaren helaas de ontwikkeling. Bovendien zijn er nu eenmaal altijd spelers die zich als kuddedieren gedragen en eigenlijk niet eens weten waarom ze voor de zaterdag als speeldag kozen in plaats van zondag. Maar het is wel merkwaardig, laat ik het zo zeggen, dat de club eigenlijk in de tang wordt genomen door de huidige seniorenleden. Zij bepalen nu dus op welke dag wij in de toekomst dienen te spelen. Er is vast een deel van de spelers dat liever niet op zondag voetbalt en die ben je dan kwijt. Zoiets wil je natuurlijk ook niet. Het aantal seniorenteams houdt al niet over. Dus wat betreft de toekomst van het seniorenvoetbal zal die op zaterdag liggen. Maar zoals ik al aangaf, begrijp ik het aan de andere kant ook wel, want op deze manier houd je het seniorenvoetbal in stand.
Nou, goeie (2)
Zijn jullie de zomer trouwens goed doorgekomen? Ook even afstand genomen van het plaatselijke voetbal? Ok. Fijn. Of ik ook afstand heb genomen? Wat leuk dat je ernaar vraagt. Ik weet zo langzamerhand niet beter dan dat de seizoenen altijd in elkaar overgaan. Eigenlijk heb ik nooit rust met vrijwilligerswerk. Maar dat ligt aan het soort vrijwilligerswerk wat ik doe. Nee, hoor, jullie hoeven totaal geen medelijden met mij te hebben. In tegendeel zelfs. In de zomer schrijf ik namelijk veel en dat doe ik heel graag. Ik ben druk bezig geweest, en nu nog, met de presentatiegids en de tekst voor ons cabaretprogramma op 1 januari. Althans, als we eindelijk weer eens op Nieuwjaarsdag kunnen optreden, na twee jaar coronagedoe.
Nou, goeie (3)
En waar ging het tijdens het zomerreces zoal over? Over de oriëntatie om op zaterdag te voetballen dus, maar ook over de competitie-indeling van het eerste, de nieuwe voorzitter en de knieën van Jelke de Jager en Germ Koopmans.
Veld beregenen
Maandagochtend ben ik aanwezig als de beregeningsploeg de installatie op het B-veld neerzet en probeert om het werkend te krijgen. Dat laatste valt echter niet mee, maar uiteindelijk lukt het en worden de velden de komende tijd beregend. Een goede zaak met de hittegolf in het vooruitzicht.
Olivia
Die avond krijg ik een kleine schok te verwerken als ik verneem dat Oliva Newton-John is overleden. Welke jonge jongen eind jaren zeventig was nu niet verliefd op de blonde en knappe Olivia in de film ‘Grease’? Flinke jongen die dat niet is geweest… Maar ook zo’n mooie vrouw ontkomt niet aan het moment dat de tijd haar bij de hand neemt en overdraagt aan de dood. Ik zeg gekscherend tegen een collega dat ik die middag vrij neem om een tatoeage te laten zetten van Olivia. Kijk, daar is de relativering alweer.
Hittegolf
“Hij het niet eens ’n jas an!”, roepen de mannen al van ver als ik zaterdagochtend het sportpark op fiets. Piet de Haan, Jelke de Jager en Gerrit Minnema zitten aan de picknicktafel. Het is om half tien al tropisch warm. Degenen die mij echter goed kennen, weten dat ik heel goed tegen de hitte kan. Vaak heb ik de jas nog aan als anderen al met een ontbloot bovenlijf lopen en tegelijkertijd klagen over de hitte. Na een kopje koffie kijken we eerst even op de velden en de besproeiing daarvan. Daarna blijf ik even hangen bij de training van Vrouwen 1. De speelsters weren zich kranig onder een temperatuur dat richting de dertig graden gaat.
Storingsdienst
Ik heb zondagochtend ‘storingsdienst’ wat betreft de regeninstallatie. En ik moet aan de bak, want een kwajongen (mooi oud woord) heeft zaterdagnacht de stekker uit de regeninstallatie getrokken. Ook nu kost het weer veel moeite om de pomp aan de praat te krijgen. Uiteindelijk lukt het, maar dat levert Gerrit Minnema wel een nat shirt op als hij de slang aan de pomp koppelt.
Patience?
Op het bondsbureau zit een aantal betaalde krachten. Toch lukt het hen ieder seizoen maar niet om bijtijds met het wedstrijdprogramma te komen. Reikhalzend kijken wij er allemaal naar uit, maar de betaalde krachten krijgen het blijkbaar maar niet voor elkaar om dit al vroeg bekend te maken. Pas eind augustus is de verwachting. Belachelijk! Wat doet men dan zoal in zo’n werkweek? Patience spelen misschien?
Tot de volgende week.
