19 juni 2023 16:45
Iedere week wordt hier het wel een wee van onze club besproken. Deze week week 24. Deze column is buiten verantwoordelijkheid van het bestuur en de webredactie.
The End - The Doors (1967)
Belhamels
Voetballers zijn belhamels. Dat was ik zelf ook als actief voetballer. Vorige week zaterdagnacht blijkt er bij huize De Groot een glijbaan pal voor het vooruit te zijn geplaatst, bij buurman Van Loon een groot verkeersbord in de tuin en ook de familie Miedema en Scheer werden niet overgeslagen met attributen. Omdat dit allemaal bij voetbalmensen gebeurt, moeten dit wel voetbaltelgen zijn. Donderdagmiddag kom ik Frank tegen en die heeft de camerabeelden van buurman Allard Riemersma bekeken. Hierop worden Jorn de J, Gideon S. en Johannes de H. herkent. Deze zaterdag blijken ook Jari B. en Erwin R. erbij te zijn geweest. In verband met de privacy noemen wij uiteraard niet de achternamen… Maar och, ik maak er geen punt van. Ik vind het juist leuk. Ja, inderdaad, Frank en ik waren vroeger immers geen haar beter…
Informatie
De week voorafgaand aan de seizoenafsluiter krijg ik, als archivaris, altijd werk toebedeeld om informatie te verstrekken over afscheidnemende kaderleden en andere vrijwilligers. Maar dat doe ik graag. Hoort bij deze functie. Maar als Ronald Riemersma mij op donderdagavond belt over het afscheidnemende kader van het eerste elftal, ben ik net bezig om informatie over hem en Robert in een tekstbestand te zetten en vervolgens naar voorzitter Sydo de Jong te sturen. Inderdaad, voor de toespraak naar aanleiding van de zilveren KNVB-speld. Tijdens het gesprek met Ronald ben ik zeer op mijn hoede om mij niet te verspreken. Zijn onderscheiding dient immers een geheim te blijven tot zaterdagavond.
Enkelsokken
De fles met de aardbeien douchegel is donderdag bezorgd. Dus ik bestel meteen maar een korte broek, want die bezit ik uiteraard niet. Man, man, wat een variatie… Omdat ik ook niet te veel wil opvallen, kies ik een spijkerbroekvariant uit. En gewone sokken kunnen daar niet bij, heb ik mij laten vertellen, zodat ik meteen ook maar enkelsokken bestel. Eerst wist ik niet hoe deze soort sokken heten, maar dat vraag ik even op het werk na.
Ongemakkelijk
Zaterdagmiddag smeer ik mijn benen in tegen de zon. Kan mij niet herinneringen dat ik dat ooit eerder heb gedaan. Voel me net een wielrenner die de benen scheert. Maar goed, een weddenschap verliezen betekent belofte inlossen: voor het eerst sinds ik jongetje af ben, doe ik weer een korte broek aan. En als ik het sportpark oploop, voel ik mij daar voor het eerst in mijn voetballeven niet op mijn gemak. En dat op mijn ‘eigen’ sportpark. Als ik het terrein oploop, voelt het voor mij alsof ik in een minirok loop.
Afscheidswedstrijd Pieter Jan
De seizoenafsluiter is als vanouds gezellig. Na de jeugdactiviteit is er de afscheidswedstrijd voor Pieter Jan Plat, de topscorer allertijden van onze club. Veel oud-bekenden waarmee Pieter Jan heeft gespeeld zijn aanwezig om mee te doen. De door hem samengestelde selectie neemt het op tegen het huidige eerste. Scheidsrechter is Sikko de Haan. Het wordt een geslaagde happening waarin nog fanatiek gespeeld wordt, maar zo nu en dan ook genoeg ruimte voor hilariteit.
Afscheidnemende kaderleden
Na de wedstrijd worden afscheidnemende seniorenkaderleden op het talud geroepen evenals de kampioensteams, maar het belangrijkste is natuurlijk de KNVB-onderscheiding voor Ronald Riemersma en Robert de Vries. Elders op de website meer hierover. Daarna was het nog gezellig toeven met genoeg schavuitenwater en barbecue.
Doos met aardbeienproducten
Tegen het einde van de avond neemt Paulus Akkerman het woord en na zijn toespraak geeft hij mij een doos met allerlei aardbeienproducten. Zelfs lippenbalsem met aardbeiensmaak. Ik word hiermee blij verrast. Maar het belangrijkste is uiteraard de douchegel met aardbeiengeur. En het zijn er maar liefst twee flesjes, want ook Femke Keizer heeft een flesje besteld. Beiden nogmaals hartelijk dank hiervoor.
Laatste column
Na tien jaar stop ik met deze column, hoewel ik er ook een seizoen tussenuit ben geweest. Bij mij overheerst namelijk het gevoel dat het genoeg is geweest. De antenne staat continue aan. Niet alleen ten aanzien van de column van de voetbalclub, maar ook voor andere columns en het cabaret. Ontzettend bedankt dat jullie jarenlang mijn column lazen en ik hoop dat jullie dit ook met veel plezier deden. Het gaat jullie allen goed, blijf gezond en tot ziens op ons sportpark.
