Rehab
Wat een prachtige zomer hebben we gehad! Het zomerreces was dus heerlijk. Voor jullie columnist trouwens minder, want tijdens het reces kampte hij met fysiek malheur van allerlei aard: kuiten, rug, nek, hoofd en ogen. Wellicht het gevolg van ontwenningsverschijnselen van het voetbalseizoen? O jee, een echte rehab. Dat is stoer, bedenk ik mij nu. Rehab!? Wat is rehab!? In iedere geval geen vleesgerecht van de plaatselijke shoarmazaak. Het is een soort van afkicken. En met kicken is de cirkel weer rond naar het voetbal.
Welkom
Goedendag trouwens, en welkom bij het tweede seizoen van ‘Klien Sjiet’. Iedere week wordt middels deze column weer het wel en wee van onze club besproken. Benieuwd wat het seizoen ons zoal zal gaan brengen. Vorig seizoen was er gelukkig iedere week genoeg stof voor de column; dus laten we er vanuit gaan dat dit ook in het huidige seizoen het geval zal zijn.
Alarm
Gerrit J. de Jong, de nestor onder de vrijwilligers, heeft een tijdje in het ziekenhuis gelegen. Maar gelukkig is hij weer thuis. Waar is zijn thuis…? Ah, deze knipoog wordt meteen door de schrijver dezes begrepen. De Jong is naast thuis bij zijn vrouw Marie, ook veelvuldig in ‘De Waaie’ te vinden. Iedere dag. Dus is ‘De Waaie’ ook zijn thuis. Na ruim een week afwezigheid is De Jong er maandagochtend gelukkig weer. Hij heeft een sleutel van het talud, maar niet die van de tussendeur naar de kantine toe. En deze deur is meestal op slot. Meestal… Deze maandag niet… Iemand is vergeten om de deur op slot te doen. En uw columnist is bang dat hij zelf die ‘iemand’ is. Zondag heeft hij namelijk de deur van het slot gedaan en waarschijnlijk niet weer afgegrendeld. Daardoor stapt De Jong op maandagochtend van de ruimte onder het talud de hal van de kantine binnen. En ja, dan gaat het alarm af. Jelke de Jager en Gerrit Minnema zijn druk op één van de velden bezig met de regeninstallatie, maar horen het alarm loeien. IJlings begeven ze zich naar de kantine om het angstaanjagende geluid uit te zetten.
Stuk
En Gerrit en Jelke hebben hun eigen zorgen. Al wekenlang zijn zij, met nog een aantal personen, bezig om de droge velden van voldoende water te voorzien. Waar bij vele clubs de velden te droog zijn, geïllustreerd door een bruine kleur, zijn onze velden, dankzij dit groepje regenmakers, perfect! Geweldig werk van deze mannen! Maar o ja, genoemde heren hebben hun eigen zorgen, gaf ik zonet aan: de ene pomp is namelijk stuk. Gelukkig is er een reserve, maar die is niet zo krachtig als degene die nu stuk is. Maar het is te doen, maar daarmee is ook alles gezegd. Deze wordt aangesloten waarna de andere naar Germ Plat wordt gebracht ter reparatie. Verderop in de week blijkt dat dit apparaat niet meer te repareren is. Er dient een nieuwe te komen.
Ballen
Op maandagavond zijn Ronald Riemersma en Robert de Vries bezig in het ballenhok. Zij inventariseren de ballen en voorzien enkele teams alvast van deze broodnodige voetbalbenodigdheden. Niet alle ballen zijn helaas nog even representatief. Het is een behoorlijk karwei voor de beide bestuursleden. Als ik tegen negen uur huiswaarts heer, is het duo nog steeds druk bezig. En op vrijdag arriveren vijf dozen met daarin nieuwe trainingsballen. De columnist helpt Ronald en Robert op vrijdagavond met het uitpakken en oppompen van de ballen. Iedere categorie krijgt een eigen kleur wat betreft de ballen, zodat gemakkelijk te controleren is of een bepaalde categorie ballen van een andere categorie heeft ‘geleend’.
Trainingskamp
Het eerste elftal vertrekt zaterdagochtend vroeg naar het oosten van het land. Daar wordt een trainingskamp belegd. Klinkt deftig, maar het is een soort van teambuidlingproject. Weliswaar wordt er een oefenwedstrijd tegen eersteklasser FC Zutphen gespeeld (5-0 verlies), maar de focus staat het weekend voor het grootste deel in het teken van ontspanning en het daaraan gekoppelde plezier. De plaatselijke horeca in Doetinchem wordt de zaterdagavond aangedaan. De technische staf gaat overigens apart van de selectie op stap. Het gros (lees: voornamelijk de columnist) van de leiding is niet zo gecharmeerd van het geluid dat geproduceerd wordt in een bepaalde club. De jongeren noemen dat geluid trouwens house. Geluid? Ja, geluid. Als we het namelijk muziek zouden gaan noemen, dan zouden we het begrip muziek geweld aandoen. De staf kent twee keer een valse start. Bij de eerste twee terrassen kunnen er nog maar net twee consumpties besteld worden. Daarna sluit het desbetreffende café. Maar in het derde café is er meer succes. Er is weliswaar geen terras, maar binnen is het ook zeer goed toeven. Enkele kaderleden geraken op een gegeven moment zelfs in de polonaise verstrengeld en tonen opvallend veel ritmegevoel. Om vier uur in de ochtend sluit de kroeg. En de bestelde bus arriveert ook al spoedig waardoor we naar de kampeerboerderij worden teruggebracht.
Paintball
Na een behoorlijk korte nachtrust, volgt er na het ontbijt een ritje naar het paintballbos. Is dat een equivalent van een sprookjesbos? Welneeee…. Hoewel, eigenlijk ook wel een beetje, want er mag soldaatje gespeeld worden. Er wordt omraak (!) geschoten op elkaar. De spelers leven zich uit. Hopelijk schieten ze in de competitie ook zo makkelijk raak… Wel zal een aantal spelers de komende dagen een ongewilde tattoo op het lichaam meedragen, want zo’n verfkogel komt toch nog tamelijk hard aan. Na het spelen van paintball wordt er huiswaarts gekeerd en onderweg wordt McDonalds aangedaan; ook een sprookje trouwens alles in ogenschouw nemend. Omstreeks zeven uur is iedereen weer in St.-Anna teruggekeerd. En de spelers en technische staf leefden nog lang en gelukkig.
