Onder leiding van scheidsrechter R Lemstra uit Mildam moest deze wedstrijd gespeeld worden op het kunstgras van G.A.V.C. Vanwege het feit dat G.A.V.C. veel thuiswedstrijden moest verwerken begon de wedstrijd om half drie.
Tekst: Arie Bouma
Niemand zat hier eigenlijk op te wachten daar het einde wel eens niet zonder verlichting gehaald zou kunnen worden. Later meer hierover…
Alhoewel trainer Haanstra een geplaagd man is door de laatste nederlagen en de regelmatige blessures en schorsingen van spelers wist hij toch een redelijk elftal in het veld te brengen. St.-Anna begon dan ook met de volgende spelers: Jouke Bosje; Bart Kuiken, Jesse Offringa Wytze Roskam, Johan Dijkstra; Waling Westra, Sytse-Jorrit Jorritsma, Harmen Visser; Timo Bijma, Pieter Jan Plat en Theo Valk. Joris Kolkman, Etienne Kick, Mike Lorijnen en Jelmer van der Zee namen op de reservebank plaats namen.
Het was prachtig voetbalweer: geen wind en voor de spelers beslist niet te koud. De strijd kon beginnen en St.-Anna was zeker wat van plan daar zij in de eerste minuut al een corner kregen, maar de bal werd vakkundig onschadelijk gemaakt door G.A.V.C.
Even later was G.A.V.C. aan de beurt via een uitval kwam een speler van GAVC alleen voor keeper Bosje, maar deze redde tot tweemaal toe. Door het kunstgras ontstond er een zeer levendige wedstrijd die over het gehele veld plaats vond.
Doordat het plaatsen en het overzicht houden bij beide teams slordig was, ontstonden er zo nu en dan onverwachte kansjes maar de beide keepers werden niet echt op de proef gesteld.
Toch lukte het GAVC om na een kwartier het spel enigszins in handen te nemen, St.-Anna krijgt het moeilijk. Zo kwamen er na twintig minuten een speler van G.A.V.C. en Sytse-Jorrit met de hoofden tegen elkaar. Beide spelers vielen “groggy“ ter aarde. Het leek er even op dat Sytze Jorrit de wedstrijd moest verlaten, maar hij wilde doorgaan. Voor St.-Anna zou zijn gemis een behoorlijke aderlating zijn geweest daar hij zich de afgelopen twintig minuten behoorlijk in positieve zin had laten gelden.
Ook de andere spelers wisten overduidelijk wat er deze middag op het spel stond en er mocht eigenlijk beslist niet worden verloren, terwijl er bij winst weer alles mogelijk zou zijn.
Tot de rust golfde de wedstrijd heen en weer, maar echte kansen nee; of het zou het moment moeten zijn dat Johan Dijkstra een aanvaller van G.A.V.C. op de rand van het strafschop gebied onderuit haalde. De scheidsrechter floot en zocht om een kaart, rood, geel en/of een penalty… Wie weet. Maar gelukkig werd het alleen een gele kaart en een vrije trap op de rand van het strafschopgebied. Deze vrije trap werd door GAVC zelf onschadelijk gemaakt en St.-Anna kwam met de schrik vrij.
Na een paar minuten blessuretijd floot de scheids voor rust, het publiek zocht de warmte van de kantine op en een ieder vroeg zich af hoe deze wedstrijd zou gaan aflopen. Alles was nog mogelijk!
De tweede helft was nog maar net bezig of St.-Anna kreeg twee mooie kansjes, maar beide ballen gingen voorlangs het doel van G.A.V.C. De strijd begon net als in de tweede helft weer volop. Sportief maar strijdend om elke bal proberen beide teams een overwicht te bewerkstelligen.
Zo lukte het G.A.V.C. in de 52ste minuut een aanvaller alleen in stelling te brengen bij keeper Jouke Bosje, maar gelukkig voor St.-Anna ging zijn schot ruim over de doellat.
Hierna nam St.-Anna het initiatief behoorlijk over en kwamen er kansjes, maar zoals helaas ook in andere wedstrijden veel voorkwam, brak de onnauwkeurigheid en misschien ook de druk van het moeten scoren hun tot dan toe op. Zo ook nu; een feller en strijdend St.-Anna moest scoren, maar oh nee toch, ja het gebeurde echt weer: een ongevaarlijke aanval van G.A.V.C. in de 71ste minuut die leek te stranden bij de achterlijn werd onverwachts in het doel geschoten.
Oh jee, daar gaan wij weer... Nu moesten wij de eerste vijf tot tien minuten waken voor een grotere achterstand en proberen om weer in ons spel te komen van voor het doelpunt van G.A.V.C.
En wie komt St.-Anna tot hulp, nee het is niet de 13de man, maar het zou de lichtinstallatie wel eens kunnen zijn. De schemering veranderde ineens in allemaal licht en dat gaf de spelers van St.-Anna schijnbaar nieuwe kracht, want het is direct hierna dat Sytse-Jorrit die uit een corner raak kopte.
De stand werd 1-1 en men voelde dat er misschien nog meer in zat voor de laatste tien minuten en ja hoor: binnen een paar minuten ronde Sytse-Jorrit (voor mij de beste speler van het veld) een solo af met zijn tweede treffer: 1-2.
De koek is nog niet op al is G.A.V.C. bijna helemaal verslagen, maar er restte nog ongeveer tien minuten inclusief blessuretijd; dus er kon nog van alles gebeuren. Ja, er gebeurde nog wel iets en dat was dat Pieter Jan in de 94ste minuut zelfs nog de 1 – 3 wist te scoren.
Voor St.-Anna een mooie opsteker voor de komende thuiswedstrijd tegen G.R.C. uit Groningen. Het collectief van St. -Anna heeft duidelijk gewonnen, strijdend en met veel inzet was men beter dan G.A.V.C. en dat Andre Onclin, de trainer van G.A.V.C., dan stelt dat het een slechte wedstrijd was (zie verslag Leeuwarder Courant), dan wil ik dit begrijpen, omdat hij verloren heeft, maar het was geen slechte wedstrijd, maar een enerverende, spannende, sportieve en op het scherpst gesneden strijd met veel inzet van beide kanten en met een juiste winnaar en dat was St.-Anna.
Al ben ik er geen voorstander van, maar nu doe ik het toch en dat is hoewel men met zijn allen inclusief de reservespelers deze overwinning heeft behaald, noem ik toch twee spelers, die onmisbaar waren voor St.-Anna en dat zijn Jesse Offringa (geweldig) en Sytze-Jorrit Jorritsma (strijdend en sleurend).
Deze uitslag geeft vast weer iets meer vertrouwen aan het team en dat kan voor zondag 7 december a.s. wel eens belangrijk zijn voor de thuiswedstrijd tegen G.R.C.
